დავით II (იმამყული–ხანი)

კახეთის მეფე(1703-1722), ერეკლე I–ის ძე; დაიბადა და ბავშვობა გაატარა ირანში; 1703 წლიდან კახეთს განაგებდა როგორც ჯანიშინი(მოადგილე); მისი მმართველობის დროს კახეთში მძვინვარებდა "ლეკიანობა"; 1706 წელს ჭარბელაქანში კახელების მარცხიანი ლაშქრობის შემდეგ ლეკებმა ელისენი დაიკავეს და დავით II-მ თავისი რეზიდენცია ყარაღაჯიდან თელავსა და მანავში გადაიტანა(ზაფხულობით მაღაროში იდგა); 1711 წელს ირანში გაემგზავრა და კახეთის მმართველად თავისი ძმა თეიმურაზი და დედა – დედოფალი ანა დატოვა; ამ პერიოდში განსაკუთრებით გაძლიერდა კახეთზე ლეკთა თავდასხმები, ფეოდალთა თვითნებობა, გლეხთა ანტიფეოდალური გამოსვლები; 1715 წელს ირანიდან დაბრუნების შემდეგ დავით II ცდილობდა ქვეყანაში წესრიგის აღდგენას; დაუნათესავდა ქართლის მმართველს იესეს და მისი დახმარებით ცდილობდა ლეკების წინააღმდეგ გალაშქრებას, თუმცა კვლავ დამარცხდა; კახელი ფეოდალები იძულებული გახდნენ ლეკებისათვის ზოგი რამ დაეთმოთ და ქართლსა და აზერბაიჯანში სალაშქრო გზაც მიეცათ; ამავე დროს დაიწყო კახეთის რაიონებში ლეკების ჩამოსახლება; კახელი გლეხები(განსაკუთრებით გაღმამხარში) მძიმე ფეოდალური ჩაგვრის გამო მასობრივად გადადიოდნენ ლეკების მხარეზე – "ლეკდებოდნენ"; ამ მდგომარეობიდან თავის დასახწევად დავით II ქართლის მეფეს ვახტანგ VI–ს დახმარებას სთხოვდა, მაგრამ მათი ერთობლივი მოქმედება, მიუხედავად ირანის შაჰის მხარდაჭერისა, ვერ მოხერხდა; დავით II კარგად იცნობდა ქართულ მწიგნობრობას; იცოდა სპარსული ენა და ლიტერატურა, მუსლიმური ფილოსოფია და კოსმოგრაფია.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.262