შალვა ვარდიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი არალი, ყოფილი ახალციხის მაზრა.

დაიბადა XIX საუკუნის ბოლოს. თავდაპირველად მოღვაწეობდა პეტრე ხარისჭირაშვილის მიერ სტამბოლში დაარსებულ(XIX საუკუნის 60-იანი წლები) ქართველ კათოლიკეთა მონასტერში. თანამშრომლობდა ევროპაში არსებულ "საქართველოს დამოუკიდებლობის ეროვნულ კომიტეტთან", ხოლო 20-იანი წლებიდან პარიზში დაარსებულ "თეთრი გიორგის" ორგანიზაციასთან. 1921 წლიდან დიდ დახმარებას უწევდა ქართულ ემიგრაციას სტამბოლში. II მსოფლიო ომის (1939-1945) დროს თურქემბა შეიპყრეს და გაასახლეს. შემდეგ მოღვაწეობდა ბეირუთში, სან-ჟოზეფის უნივერსიტეტში, სადაც არაბულ ენაზე გამოსცა 2 ბროშურა საქართველოს შესახებ. ფრანგულიდან ქართულად თარგმნა და სტამბოლში გამოსცა ევგენი დალეჯიო დ'ალესიოს წიგნი "ქართველები კონსტანტინეოპოლში" და რ. ჟანენის წიგნი "ქართველები იერუსალიმში" (ორივე 1921 წელს). მისი შრომები სისტემატურად იბეჭდებოდა უცხოურ ჟურნალ-გაზეთებში. გარდა სამეცნიერო ნაშრომებისა მას ეკუთვნის პატრიოტული ხასიათის ლექსები "ჩემი ლოცვა" (1950), "წმინდა ნინოს" (1951). სასულიერო და პოლიტიკური მოღვაწე. გარდაიცვალა ქალაქ ბეირუთში (ლიბანი) XX საუკუნის 50-იან წლებში.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.171; ქართველი პოეტები : ენციკლოპედია / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა.- თბ.,2021.- გვ.138

• ქართველები კონსტანტინეპოლში და სპარსეთში (წინასიტყ. ავტორი). - თბილისი, მერანი, 1990. - 134გვ.