ვასილ ჯორჯაძე

დაბადების ადგილი: სოფელი გრემი, ყვარლის რაიონი. 

1882-1917 წწ. სამხედრო ინჟინრად მუშაობდა თბილისში, ქუთაისში, ბაქოში, მაჰაჩყალაში, სტავროპოლში. სამხედრო სამსახურთან ერთად სამოქალაქო საინჟინრო საქმიანობასაც ეწეოდა. კავკასიაში პირველმა მან დაიწყო რკინაბეტონის ასაწყობი კონსტრუქციების დამზადება (1907 წელს დააპროექტა და განახორციელა რკინაბეტონის თხელი კედლების კონსტრუქცია). ქართული გიმნაზიის (ახლანდელი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი) მშენებლობაზე ხელმძღვანელობდა ბეტონისა და რკინაბეტონის სამუშაოებს (1900-1906), ამავე დროს განაგებდა თბილისის უნივერსიტეტის მშენებლობისათვის მატერიალური სახსრების შეგროვების საქმესა და ხელმძღვანელობდა საირიგაციო მშენებლობას მდინარე არაქსის ველზე, აგრეთვე მდინარე დურუჯის სარეგულაციო სამუშაოებს, აქტიურად მონაწილეობდა მდინარე ალაზანზე შაქრიანის ხიდის მშენებლობაში. იმ პერიოდის პრესაში (ჟურნალი "კავკაზსკოე სელსკოე ხოზაისტვო", გაზეთი "კავკაზი" და სხვა გამოქვეყნებული აქვს სტატიები მთის მდინარეთა რეგულირებისა და ნიაღვრის წყლებთან ბრძოლის, ტყისა და ბუნების დაცვის შესახებ; იყო ცნობილი სპორტსმენი, კავკასიაში ერთ-ერთი პირველი ველომრბპლელი, საქართველოში ველომოყვარულთა ნაკრების შემქმნელი და დამფუძნებელი; თბილისში, სტავროპოლსა და ვლადიკავკაზში ველოტრეკების მშენებლობის ინიციატორი, მათ შორის აღსანიშნავია ქ. თბილისში დ. უზნაძის ქუჩაზე არსებული ველოდრომი, სადაც არაერთმა თვალსაჩინო ქართველმა ველომრბოლელმა მიიღო სპორტული ნათლობა და დახელოვნდა სპორტის ამ სახეობაში. ქართველი სამხედრო ინჟინერი, პოლკოვნიკი.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 11.-თბ., 1987.-გვ.573; საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. -თბ., 2017.-გვ.758-759; radiotavisupleba.ge