გრიგოლ ივანოვი

დაამთავრა პეტერბურგის სამხატვრო აკადემია 1841 წელს.

1850-1857წწ. იყო თბილისის საქალაქო არქიტექტორი; 1856 წელს მისი პროექტით თბილისში დასრულდა წმ. ნიკოლოზის ­ბერძნული ეკლესიის მშენებლობა ხარფუხში; ავტორია XIX ს. თბილისის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი საცხოვრებელი სახლის – არშაკუნის სახლის (ახლანდю ა. ქუთათელაძის სახელობის თბილისის სა­ხელმწიფო სამხატვრო აკადემია) პროექტისა (1856–1857); მის მიერვეა შედგენილი დ. თამამშევის ქარვასლის პროექტი (1853) და ცნობილი არწრუნის ქარვასლის (ყოფილი სასახლის ქუჩაზე) გადაკეთების პროექტები (1854 და 1855); ეკლექტიზმის ერთ-ერთი პირველი წარმომადგე­ნელია, რომელსაც თბილისის არქიტექტურაში გოთიკის, ადრინდელი რენესანსული მოტივები და ცალკეული ისლამური ელემენტებიც შემოჰქონდა; მის მიერ დაპროექტებული სახლების გეგმა მიუთითებს იმაზე, რომ იგი ითვალისწინებდა თბილისის სპეციფიკას, კერძოდ, იყენებდა როგორც ქუჩის მხა­რეს დაკიდულ ხის აივნებს, ისე ეზოს დიდ აივნებსაც. 1858 წელს მუ­შა­ობ­და არქიტექტორად კავკასიის საინჟინრო ოლქში; 1859-1860წწ. თბილისიდან წასვლის შემდეგ  მუ­შა­ობ­და ასტრახანის საგუბერნიო არქიტექტორად, ხოლო შემდეგ პეტერბურგში დაბრუნდა; 1864-1874წწ. მონა­წი­ლე­ო­ბა მიიღო თბილისში კავკასიის მეფისნაცვლის სასახლის პროექტის კონკურსში. 1850 წელს მიიღო არქიტექტურის აკადემიკოსის წოდება. 

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ. IV. -თბ., 2018. -გვ.212-213