ნიკოლოზ ნინუა

დაბადების ადგილი: ქ. სამტრედია.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მექანიკის ფაკულტეტი 1930 წელს.

1930 წლიდან იყო თბილისის სატყეო ტექნიკური ინსტიტუტის ასისტენტი. მექანიკის და თბოტექნიკის დისციპლინებში კითხულობდა ლექციების კურსს სატყეო, ქიმიურ და სამშენებლო ინსტიტუტებში. ლენინგრადში გაიარა ასპირანტურა და დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია. მუშაობდა საბჭოთა კავშირის მეცნიერებათა აკადემიის ენერგეტიკის ინსტიტუტში, თბოტექნიკის ინსტიტუტში. მისი მონაწილეობით განხორციელდა მრავალი საინჟინრო პროექტი: ზემო ავჭალის ჰიდროელექტროსადგურზე, ლენინგრადის კიროვის სახელობის ქარხანაში, კემეროვოს, გორკის, იაროსლავლის, ნოვოსიბირსკის და სხვა ენერგეტიკულ ობიექტებზე. მუშაობდა მოსკოვში, შემდეგ როსტოვში ენერგეტიკული ობიექტების რეაბილიტაციის ხაზით. შემდგომ პერიოდში მუშობდა ჯერ თბილისის რკინიგზის ტრანსპორტის საინჟინრო ინსტიტუტში, საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში თბოტექნიკის კათედრის დოცენტად. 1965-1969წწ. იყო ენერგეტიკის ფაკულტეტის დეკანი. 1969 წლიდან მუშაობდა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის, მის მიერ დაარსებული თბოენერგეტიკული დანადგარების კათედრის გამგედ.

წყარო: საქართველოს ენერგეტიკოსები=Georgian Power Engineers: ენციკლოპედია.- თბილისი, 2016.- გვ.272