მიხეილ ლომიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი ლიჩი, საჩხერის რაიონი.

დაამთავრა სოფლის დაწყებითი სკოლა 1911 წელს; ჭიათურის საშუალო სკოლა; ქუთაისის პედაგოგიური კურსები და მიიღო სახალხო მასწავლებლის წოდება 1919 წელს. 

1917-1929წწ. იგი პედაგოგიურ, საბჭოთა და პარტიულ სამუშაოზეა, მუშაობდა დაწყებითი სკოლის პედაგოგად: 1920-1921წწ. საქართველოს მენშევიკური ხელისუფლების მიერ გაწვეული იყო სავალდებულო სამხედრო სამსახურში; 1922 წლიდან მუშაობდა შორაპნის მაზრის პოლიტბიუროში; 1924 წელს დაინიშნა შორაპნის მაზრის პოლიტბიუროს უფროსად; 1925 წლიდან გადაყვანილ იქნა უფროს რწმუნებულად ქუთაისის საოლქო პოლიტბიუროში; 1925-1928 წლებში მუშაობდა ინფორმატორად გარე კახეთის საგანგებო კომისიის პუნქტში; 1929 წელს საქ.კ.პ.(ბ)ც.კ-ამ გაგზავნა სამუშაოდ საქართველოს ცენტრალურ საკონტროლო კომისიაში (მუშგლეხინში); 1938-1941წწ. უზენაესი სასამართლოს წევრია; 1941-1942წწ. იყო ამიერკავკასიის რკინიგზის სამხედრო ტრიბუნალის თავმჯდომარე; 1942-1949წწ. მუშაობდა ამიერკავკასიის რკინიგზის სამხედრო პროკურორად; ორჯერ (1949-1951 წლებში და 1957-1959 წლებში) აირჩიეს უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარედ; 1952-1953წწ. მუშაობდა საქართველოს რესპუბლიკის პროკურორად; 1953 წლიდან იუსტიციის მინისტრის მოადგილეა; 1955 წლიდან იუსტიციის მინისტრი; საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს III-IV მოწვევის დეპუტატი. დაჯილდოებულია შრომის წითელი დროშის ორდენითა და ხუთი მედლით.

წყარო: საქართველოს უზენაესი საქართველი: supremecourt.ge; 1951 წლის 18 თებერვალს ყველანი საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს არჩევნებზე : ხმა მიეცით მიხეილ ლომიძეს : პლაკატი. - თბ.,1951. - 1გვ.; 1955 წლის 27 თებერვალს ყველანი საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს არჩევნებზე : ხმა მიეცით მიხეილ ლომიძეს : პლაკატი. - თბ.,1955. - 1გვ.; ხმა მიეცით მშრომელთა დეპუტატობის თბილისის ქალაქის საბჭოს დეპუტატობის ღირსეულ კანდიდატს. მიხეილ ყარამანის ძე ლომიძე.-თბ.,1939.-1გვ.

• შრომის წითელი დროშის ორდენი