ნოე რამიშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი დიდი ვანი, ოზურგეთის მაზრა.

სოფლის სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა ოზურგეთის სასულიერო სასწავლებელში და ქუთაისის სასულიერი სემინარიაში გააგრძელა, რომლის დამთავრების შემდეგ, 1901 წელს, შევიდა იურიევის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე, საიდანაც რევოლუციური გამოსვლებისათვის გარიცხეს და გადაასახლეს კავკასიაში.

საქართველოში დაბრუნებულმა დაიწყო აქტიური პოლიტიკური მოღვაწეობა. არალეგალური მუშაობისთვის დააპატიმრეს, საიდანაც გაიქცა და წავიდა ემიგრაციაში; 1907 წელს, ლონდონში რსდმპ-ის V ყრილობაზე აირჩიეს ცკ-ის წევრად მენშევიკებისგან; 1908-1909 წწ. სწავლობდა ლაიფციგის უნივერსიტეტში. მისი ინტერესის სფერო იყო ეკონომიკური მეცნერება და ფილოსოფია; 1910 წელს იყო რსდმპ საოლქო კომიტეტის წევრი თბილისში; რეაქციის წლებში ის ლიკვიდატორი, ხოლო პირველი მსოფლიო ომის დროს "ობორონეცი" იყო. 1917 წელს გახდა პარტიულ გაზეთ "ერთობის" რედაქტორი; 1918 წლის აპრილს დაინიშნა ამიერკავკასიის დემოკრატიული ფედერაციული რესპუბლიკის შინაგან საქმეთა მინისტრად; იმავე წლის 26 მაისს აირჩიეს ახლადშექმნილი საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დროებითი მთავრობის პირველ თავჯდომარედ. ამ პოსტზე 24 ივლისს იგი ნოე ჟორდანიამ შეცვალა, ნოე რამიშვილი დარჩა საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრად, პარალელურად 1919 წლის განმავლობაში იყო სამხედრო მინისტრი. მისი ხელმძღვანელობით მიმდინარეობდა ჯარის რეორგანიზაცია, სკოლის რეფორმა, კავშირგაბმულობის სფეროს განვითარება, განსაკუთრებულ ყურადღებას იჩენდა თბილისის უნივერსიტეტის მიმართ; ებრძოდა თბილისის სომხურ ბურჟუაზიას, ჩაახშო 1918 და 1919 წლების გლეხთა გამოსვლები აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე, რომელიც ბოლშევიკური რუსეთის მიერ იყო ორგანიზებული; დამფუძნებელ კრებას დააშვებინა სიკვდილით დასჯა. მას ხშირად აკრიტიკებდნენ მკაცრი რეაქციის და დიქტატორული მისწრაფებების გამო. საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ, 1921 წლის 17 მარტს საქართველოს მთავრობასთან ერთად ემიგრაციაში წავიდა საფრანგეთში. თავდაპირველად ოჯახთან ერთად ცხოვრობდა სენ–კლუში, შემდეგ კი ლევილის მამულში. ბოლშევიკური რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლა არ შეუწყვეტია. იყო 1924 წლის აგვისტოს აჯანყების აქტიური ორგანიზატორი; აქტიურად იყო ჩართული პოლონეთის მიერ წარმოებულ ანტისაბჭოთა პრომეთეისტურ მოძრაობაში. 1930 წლის 7 დეკემბერს "ჩეკას" დავალებით მოკლეს პარიზში.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ.8.-თბ., 1984.-გვ.299; საზოგადოებრივი არქივი: archive.ge

• რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული პარტია, წევრი (1902-)
• საქართველოს დამფუძნებელი კრება, წევრი (1919-)
• საქართველოს ეროვნული საბჭო, წევრი (1917-)
• საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტიის ცენტრალური კომიტეტი, წევრი (1917-)

• საქართველო და რუსეთი (ავტორი). - თბილისი, არტანუჯი, 2006. - 66გვ.. - ISBN: 99940-55-29-1
• დემოკრატიული სოციალიზმი=Le socialasme democratique (ავტორი). - პარიზი, 1931. - 128გვ.
• ისტორიული მატერიალიზმი (ავტორი). - თფილისი, წიგნის გამ-ბა "კულტურა", N10, 1911. - 235გვ.