|
ვაპირებ
ცხოვრებას,
სანამ
ცოცხალი
ვარ,
ვაზროვნებ
სანამ
და
მკლავშიაც
ღონე
მაქვს,
რამდენი
ხანია,
რამდენი
ხანია,
ყოველდღე,
ყოველწამს
ვაპირებ
ცხოვრებას!
ვაპირებ
ცხოვრებას
და
აღარ
დამადგა
საშველი, —
თადარიგს
თავი
ვერ
გავართვი,
შაქარყინულივით
თითებში
ჩამადნა
ბავშვობის
სიტკბო
და
სიმწიფის
ლაზათი.
ვეღარ
გავიხარე,
ვეღარ
გავიოცე,
ვერ
გავამაისე
ხანმოკლე
აპრილი,
ვერ
გადავაქციე
ცხოვრებად —
სიცოცხლე
და
ცის
ქვეშ
ვერ
ვნახე
საჩემო
ადგილი!...
ო,
ღმერთო!
როდემდე,
როდემდე
როდემდე...
გადიან
დღენი
და
მგონია,
ვბერდები,
გაუხარებელი
ყიჟინით
მომდევენ
აუცხადებელი
ჩემი
იმედები...
და
ისევ —
ლოდინი,
და
ისევ —
მზადება
და
გული
ცივდება —
ჩამქრალი
საკირე...
სიცოცხლე
თავდება!
სიცოცხლე
თავდება,
მე
კი
სულ
ცხოვრების
დაწყებას
ვაპირებ! |
|
|
|