ალექსანდრე სტეფანეს ძე ალადაშვილი

დაიბადა სოფელ არბოშიკში (წითწლ-წყაროს რაიონი). 1904 წელს დაამთავრა იურიევის (ტარტუს) უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. გამოჩენილი თერაპევტი. ოპენხოვსკის, პოპოვის, სვეტუხინის მოწაფე. მედიცინის დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „К вопросу о физиологическом действии Боржомской минеральной воды Екатерининского источника“ (1911). პროფესორი, საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი, მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე, საზოგადო მოღვაწე, მეცნიერული და კლინიკური თერაპიული სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი და ორგანიზატორი საქართველოში, თბილისის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტის, შემდგომში სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის საფაკულტეტო თერაპიის კათედრის გამგე. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის თბილისში კურორტოლოგიის და ფიზიოთერაპიის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის დაარსების და საქართველოს თერაპევტთა  სამეცნიერო საზოგადოების ჩამოყალიბების საქმეში. მისი შრომები ეხება პერიპლოცინის, დიგალენ-ნეოს, პიტუიტრინის, სალვარსანის და სხვა ნივთიერებების ფარმაკოლოგიური და კლინიკური ეფექტივობის საკითხებს, ფილტვების ტუბერკულოზის დასაწყისი ფორმების დიაგნოსტიკას და სხვ. წლების მანძილზე ხელმძღვანელობდა თბილისის II საავადმყოფოს, რომელსაც შემდგომ მისი სახელი მიეკუთვნა.