ბრეგვაძე ბაჩანა
ბრეგვაძე ბაჩანა – (1936 – 2016), ქართველი ფილოსოფოსი, მთარგმნელი, მწერალი, ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი (1996), საქართველოს მწერალთა კავშირის წევრი, საქართველოს ფილოსოფიურ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1996).
დაიბადა სოფელ სხვავაში (ამბროლაურის რაიონი). 1954 წელს დაამთავრა ამავე სოფლის საშუალო სკოლა, 1960 წელს - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი, ხოლო ასპირანტურა - ფილოსოფიის სპეციალობით.
ბ. ბრეგვაძე ცნობილი ქართველი მთარგმნელია, კომენტატორი და მკვლევარი. თარგმნის ძველი ბერძნული, ლათინური, იტალიური, ფრანგული, ესპანური ენებიდან; გამოქვეყნებული აქვს ანტიკური, შუა საუკუნეების, რენესანსის ეპოქის, ახალი დროის ევროპული მწერლობისა და ფილოსოფიური აზრის თვალსაჩინო წარმომადგენელთა ქმნილებების მრავალრიცხოვანი თარგმანები და გამოკვლევები. 1964-1976 წლებში თარგმნა პლატონის დიალოგები („ნადიმი“, „ფედონი“, „დიდი ჰიპია“, „მენონი“, ,„კრიტონი“, „ტიმეოსი“ და სხვა); აგრეთვე მარკუს ავრელიუსი (1972). „ფსევდო-ლონგინე და მისი ტრაქტატი“ (1974), ბლეხ პასკალის „აზრები“ (1981), „მიქელანჯელოს პოეზია“ (1975), „სოკრატე“, „წარმართული სამება - პლოტინეს ფილოსოფია“, ნიკოლო მაკიაველის „მთავარი“ (1994) და სხვა. მის კალამს ეკუთვნის აგრეთვე ა. ფრანსის, პ. ვალერის, ფ. გარსია ლორკას, გ. მისტრალის და სხვა ავტორების თხზულებების ქართული თარგმანები.
