ოლივიე დე-სერი (მსხლის ჯიში)
ოლივიე დე-სერი – (Olivier de Serres). – მსხლის ჯიში ოლივიე დე სერი, წარმოშობით საფრანგეთიდან არის. გავრცელებულია თვით საფრანგეთსა, ყირიმსა და შუა-აზიაში. საქართველოში მცირე რაოდენობით გვხვდება ქართლსა და სამხრეთ-ოსეთში (თამარშენში).
ნაყოფი
ნაყოფი მეტად წვრილია, მობრტყო-მომრგვალო მოყვანილობის, გარეგნობით ცოტათი წააგავს პატარა ბერგამოტის ესპერენს. ნაყოფის ზედაპირი უსწორმასწოროა.
ნაყოფის ყუნწი საშუალო ზომისაა, ზის წაწვენილად არაღრმა, საკმაოდ განიერ ღრუში.
ჯამი დახურული აქვს და ზის ღრმა, ბორცვიან და გინიერ ღრუში.
კანი საკმაოდ სქელია, არა სრული სიმწიფისას მონაცრისფრო-მწვანე; სრული სიმწიფისას კი ნამჯისფერ-ყვითელ ელფერს ღებულობს. ნაყოფზე უხვად გაფანტულია ნაცრისფერ-მორუხო წერტილები, რაც ყვითელ ფონზე ლამაზ შეხედულებას აძლევს ნაყოფს. ხშირად ჟანგაროს ხალები ნაყოფის ყუნწთან და ჯამთან, ზოგჯერ მთელ ნაყოფზე, არის ხოლმე გაფანტული, ხან მთლიანად ბადისებრად აქვს გადაკრული. ნაყოფს წითელი ლოყა იშვიათად უნვითარდება მზის მხარეზე.
ხე საშუალო სიდიდის იზრდება. ინვითარებს განიერ პირამიდულ, ტოტებაკრეფილ ვარჯს. გარემო პირობებისადმი და ნიადაგის მიმართ მეტად მომთხოვნია. ყინვების მიმართ საკმაოდ გამძლეა, ადრე იწყებს ნაყოფიერებას, მოსავალი არ იცის უხვი.
ყვავილი თვითფერტილი აქვს. ყვავილობა ადრეულა იცის. ნაყოფი ადვილად არ სცვივა ქარისაგან, ქეცით და ნაყოფჭამიათი ადვილად არ ზიანდება, კარგად იტანს ტრანსპორტს და კარგად ინახება საწყობში. ინახება გვიან გაზაფხულამდე. კარგად ჰგვარობს ნაგალა საძირეზე – კომშზე და ისიც მყუდრო, თბილ ადგილებში და საკმაოდ ტენიან და სტრუქტურიან ნიადაგში. ფართო სამრეწველო ჯიშად ითვლება უზბეკეთის სსრ-ში, სადაც მისი ნაყოფი მაღალი ხარისხისა და მეტად მსხვილი გამოდის. საქართველოში სასურველია შეტანილი იქნეს სამრეწველო ასორტიმენტში თბილი და მყუდრო ადგილებისათვის; ნაგალა კულტურების წარმოებისას ერთ-ერთ საუკეთესო ჯიშად უნდა ჩაითვალოს. მიუხედავად იმისა, რომ კომშზე საკმაოდ ჰგვარობს, სჯობია ჩართული მყნობა. ვისაც სურს ზაფხულზე უძვირფასესი გემოსი, ნაზსურნელოვანი მსხლის ნაყოფი იქონიოს, და ამისათვის ყველა პირობა აქვს მოცემული, უნდა ოლივეი დე-სერი გააშენოს.
