სირაძე ჟაკლინ

ჟაკლინ სირაძე

სირაძე ჟაკლინ – (1956), პოეტი. დაიბადა ბრიუსელში (ბელგია). მისი მამა, შალვა სირაძე, მეორე მსოფლიო ომის დროს ტყვედ ჩავარდა, 1945 წელს იგი ამერიკელებმა გაათავისუფლეს და საცხოვრებლად ბელგიაში დარჩა, საიდანაც 1963 წელს ორ მცირეწლოვან ქალიშვილთან ერთად დაბრუნდა სამშობლოში. ამონაწერი ჟაკლინ სირაძის ავტობიოგრაფიული ხასიათის ნარკვევიდან „მეტაფიზიკური დღიური“: ჩემი თავი პოეტად მიმაჩნდა, მაგრამ ვიმუშავე მუშად, ბიბლიოთეკარად, მღებავად, ხელზე მოსამსახურედ, მომვლელ ქალად, ბავშვის აღმზრდელად. ვმუშაობდი ეკლესიაში, ვმუშაობდი მასწავლებლად, ჟურნალისტად... ყველა პროფესია საინტერესოდ მეჩვენებოდა და თან უღრმესი ზიზღი მიპყრობდა მათ მიმართ. დიოგენეს კასრი, ასეთი იყო სამსახურის ნამდვილი არსი, ეს იყო ტანთსაცმელი სულს რომ ფარავს, რათა უფრო მკვეთრად აჩინოს...“

შემოქმედება

(გარდაცვლილნი ვდგებით და

ვცდილობთ მივბაძოთ სიცოცხლეს)

ბუნება გვიმალავს სამყაროს იდუმალებას

და როცა ამღერებული კოსმოსი

სულში ჩაგვესახება,

როცა ვარსკვლავთ ცივი და შორეული

მუსიკა ხმიანობს გულში

სხეული ჩვენი, სხეული ჩვენი

ვით მჭკნარი ფოთოლი ვერ ირხევა.

ჭკნობაშეპარული სიცოცხლე იფერფლება

და ჰქრება.

გარდაცვლილნი ვდგებით,

და ვცდილობთ მივბაძოთ სიცოცხლეს.

წყარო

ქართველი პოეტები (ენციკლოპედია)