მერენია
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''მერენია, მერონია''' – სოფელი [[ახალქალაქის მუნიციპალიტეტი|ახალქალაქის მუნიციპალიტეტში]], ბარალეთის თემში, [[ახალქალაქის პლატო]]ზე, [[მდინარე]] მეღრუკისწყლის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1685-1740 მ სიმაღლეზე, ქ. [[ახალქალაქი (ქალაქი ჯავახეთში)|ახალქალაქიდან]] 18 კმ მანძილზე. საქართველოს მთავრობის 2015 წლის N 671 დადგენილების მიხედვით შესულია მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში. მიდამოები უტყეოა. | '''მერენია, მერონია''' – სოფელი [[ახალქალაქის მუნიციპალიტეტი|ახალქალაქის მუნიციპალიტეტში]], ბარალეთის თემში, [[ახალქალაქის პლატო]]ზე, [[მდინარე]] მეღრუკისწყლის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1685-1740 მ სიმაღლეზე, ქ. [[ახალქალაქი (ქალაქი ჯავახეთში)|ახალქალაქიდან]] 18 კმ მანძილზე. საქართველოს მთავრობის 2015 წლის N 671 დადგენილების მიხედვით შესულია მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში. მიდამოები უტყეოა. | ||
| − | მოსახლეობის რიცხოვნობა – 1091, მათი უმეტესობა (99 %) სომეხია (2002). 1899 წელს სოფელი თითქმის მთლიანად დაინგრა მიწისძვრისაგან. XX საუკუნის შუა წლებში აქ გააშენეს ხელოვნური ფიჭვნარები. ამ ადგილს მერენიის ტყე უწოდეს. „მერე” ძველ ქართულში ნიშნავდა ვაკე, სწორ ადგილს. | + | მოსახლეობის რიცხოვნობა – 1091, მათი უმეტესობა (99 %) სომეხია (2002). 1899 წელს სოფელი თითქმის მთლიანად დაინგრა მიწისძვრისაგან. XX საუკუნის შუა წლებში აქ გააშენეს ხელოვნური ფიჭვნარები. ამ ადგილს [[მერენიის ტყე |მერენიის ტყე]] უწოდეს. „მერე” ძველ ქართულში ნიშნავდა ვაკე, სწორ ადგილს. |
მიმდინარე ცვლილება 12:54, 9 მაისი 2024 მდგომარეობით
მერენია, მერონია – სოფელი ახალქალაქის მუნიციპალიტეტში, ბარალეთის თემში, ახალქალაქის პლატოზე, მდინარე მეღრუკისწყლის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1685-1740 მ სიმაღლეზე, ქ. ახალქალაქიდან 18 კმ მანძილზე. საქართველოს მთავრობის 2015 წლის N 671 დადგენილების მიხედვით შესულია მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში. მიდამოები უტყეოა.
მოსახლეობის რიცხოვნობა – 1091, მათი უმეტესობა (99 %) სომეხია (2002). 1899 წელს სოფელი თითქმის მთლიანად დაინგრა მიწისძვრისაგან. XX საუკუნის შუა წლებში აქ გააშენეს ხელოვნური ფიჭვნარები. ამ ადგილს მერენიის ტყე უწოდეს. „მერე” ძველ ქართულში ნიშნავდა ვაკე, სწორ ადგილს.
