აბრამიანი
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Abramiani.jpg|thumb|]] | [[ფაილი:Abramiani.jpg|thumb|]] | ||
[[ფაილი:Saritualo xonCis figurebi.jpg|left|250px|სარიტუალო ხონჩის – აბრამიანის ფიგურები]] | [[ფაილი:Saritualo xonCis figurebi.jpg|left|250px|სარიტუალო ხონჩის – აბრამიანის ფიგურები]] | ||
| − | '''აბრამიანი''' – საახალწლო [[ხონჩა]] (ქართლ.). ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ [[ბასილა|ბასილას]] [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=43424 ქანდაკებას,] ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=601 ბედისკვერს], ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს ([http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=14&t=41444 ცური], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=28&t=16068 ფაფარი], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=3990 სახვნელი], [[გუთანი]], [[უღელი]] და სხვა). ახალ წელს, განთიადისას, ოჯახის უფროსი [[ხონჩა|ხონჩაზე]] დადებდა ღორის თავს, [[ბასილა|ბასილას]] პურის ქანდაკებას, ბედის კვერებს, თაფლიან პურებს და ზედ მიაკრავდა ანთებულ სანთელს. ასეთად დატვირთულ [[ხონჩა|ხონჩას]] გარეთ გაიტანდა, სამჯერ ლოცვით შემოუვლიდა სახლს, შემდეგ [[მარანი|მარანსა]] და [[ბოსელი|ბოსელს]] მიულოცავდა და ისევ დარბაზში დაბრუნდებოდა, აბრამიანს კერასთან მისდგამდა, მუგუზლით ცეცხლს შეუჩიჩხინებდა, გაცვივდებოდა ნაპერწკლები და წარმოსთქვამდა ოჯახის სალოცავსა და საქონლის გამრავლების ტექსტს. შემდეგ თაფლიანი პურებით ოჯახის ყველა წევრს დააბედებდა. აბრამიანს ქართლში სამ დღეს ინახავდნენ. აბრამიანი საქონლის გამრავლების, განაყოფიერებისა და ბარაქიანობის მომნიჭებელ რიტუალს წარმოადგენდა. | + | '''აბრამიანი''' – საახალწლო [[ხონჩა]] (ქართლ.). |
| + | |||
| + | ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ [[ბასილა|ბასილას]] [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=43424 ქანდაკებას,] ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=601 ბედისკვერს], ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს ([http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=14&t=41444 ცური], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=28&t=16068 ფაფარი], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=3990 სახვნელი], [[გუთანი]], [[უღელი]] და სხვა). ახალ წელს, განთიადისას, ოჯახის უფროსი [[ხონჩა|ხონჩაზე]] დადებდა ღორის თავს, [[ბასილა|ბასილას]] პურის ქანდაკებას, ბედის კვერებს, თაფლიან პურებს და ზედ მიაკრავდა ანთებულ სანთელს. ასეთად დატვირთულ [[ხონჩა|ხონჩას]] გარეთ გაიტანდა, სამჯერ ლოცვით შემოუვლიდა სახლს, შემდეგ [[მარანი|მარანსა]] და [[ბოსელი|ბოსელს]] მიულოცავდა და ისევ დარბაზში დაბრუნდებოდა, აბრამიანს კერასთან მისდგამდა, მუგუზლით ცეცხლს შეუჩიჩხინებდა, გაცვივდებოდა ნაპერწკლები და წარმოსთქვამდა ოჯახის სალოცავსა და საქონლის გამრავლების ტექსტს. შემდეგ თაფლიანი პურებით ოჯახის ყველა წევრს დააბედებდა. აბრამიანს ქართლში სამ დღეს ინახავდნენ. აბრამიანი საქონლის გამრავლების, განაყოფიერებისა და ბარაქიანობის მომნიჭებელ რიტუალს წარმოადგენდა. | ||
=== ლიტერატურა === | === ლიტერატურა === | ||
15:11, 27 სექტემბერი 2016-ის ვერსია
აბრამიანი – საახალწლო ხონჩა (ქართლ.).
ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ ბასილას ქანდაკებას, ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ ბედისკვერს, ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს (ცური, ფაფარი, სახვნელი, გუთანი, უღელი და სხვა). ახალ წელს, განთიადისას, ოჯახის უფროსი ხონჩაზე დადებდა ღორის თავს, ბასილას პურის ქანდაკებას, ბედის კვერებს, თაფლიან პურებს და ზედ მიაკრავდა ანთებულ სანთელს. ასეთად დატვირთულ ხონჩას გარეთ გაიტანდა, სამჯერ ლოცვით შემოუვლიდა სახლს, შემდეგ მარანსა და ბოსელს მიულოცავდა და ისევ დარბაზში დაბრუნდებოდა, აბრამიანს კერასთან მისდგამდა, მუგუზლით ცეცხლს შეუჩიჩხინებდა, გაცვივდებოდა ნაპერწკლები და წარმოსთქვამდა ოჯახის სალოცავსა და საქონლის გამრავლების ტექსტს. შემდეგ თაფლიანი პურებით ოჯახის ყველა წევრს დააბედებდა. აბრამიანს ქართლში სამ დღეს ინახავდნენ. აბრამიანი საქონლის გამრავლების, განაყოფიერებისა და ბარაქიანობის მომნიჭებელ რიტუალს წარმოადგენდა.
ლიტერატურა
ს. მაკალათია, ახალწელიწადი საქართველოში, 1927.
