ლარაძე პეტრე

NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
გადასვლა: ნავიგაცია, ძიება
ხაზი 1: ხაზი 1:
'''ლარაძე პეტრე''' (1770 − 1837), იყო პოპულარული პოეტი და ქართლ-კახეთის სამეფო ოჯახთან დაახლოებული პირი. ცნობილია მისი ფსევდონიმები; „ყარიბი”, „ეგრისელი” და „არტანუჯელი”. მისი წინაპარი XVII საუკუნეში [[სამეგრელო]]დან გადმოსულა ქვემო ქართლში და იქ დამკვიდრებულა. განაგებდა [[თბილისი]]ს სამეფო წიგნსაცავს; მონაწილეობდა პოლიტიკურ დაჯგუფებაში; 1803 -1810 წლებში თეიმურაზ ბატონიშვილთან ერთად სპარსეთს იყო გადახვეწილი; 1810 წლიდან პეტერბურგში ცხოვრობდა; მე-19 საუკუნის 20-იან წლებში [[საქართველო]]ში დაბრუნდა. მას ეკუთვნის ლირიკული ლექსების კრებული „მრავალფერყვავილოვანი”, პოემები: „საქართველოს ძველი დროის თავგადასავალი”, „დილარიანი”, „სახე-მგოსანი”და სხვა.
+
[[ფაილი:Laradzisdilariani1.png|thumb|200პქ|პეტრე ლარაძის გამოსახულება „დილარიანის" ხელნაწერიდან]]
ლარაძის პოეზიაში აისახა ყველა ის საკითხი, რომელიც აღელვებდა მე-18-19 საუკუნეების მიჯნის ქართულ მწერლობას. იხსენიებოდა „ყარიბის”, „ეგრისელისა” „არტანუჯელის” ფსევდონიმითაც. ცნობილია, აგრეთვე, პეტრე ლარაძის მთარგმნელობითი, ლექსიკოგრაფიული და კალიგრაფიული ნამუშევრები.
+
'''ლარაძე პეტრე''' („ყარიბი“, „ეგრისელი“, „არტანუჯელი“) (XVIII ს-ის 70-იანი წლები-1837) — პოეტი. გადმოცემის თანახმად, იყო თბილისის სამეფო ბიბლიოთეკის გამგე. 1803-10 წწ. სპარსეთში ახლდა [[თეიმურაზ ბატონიშვილი (მწერალი)|თეიმურაზ ბატონიშვილს]]. 20-იან წლებამდე პეტერბურგში ცხოვრობდა, მერე საქართველოში დაბრუნდა. პეტრე ლარაძის სახელით ჩვენამდე მოღწეულია ლექსების კრებული „მრავალფერყვავილოვანი“ და რამდენიმე ეპიკური ნაწარმოები: ისტორიული პოემა „ჰამბავი სახელოვანნი“ და რომანტიკულ-გმირული პოემები „დილარიანი“ და „სახე-მგოსანი“.  
  
  
::: '''მზე ვნახე მჭვუნვარედ'''
+
==წყარო==
 +
* [[ქართული მწერლობა: ლექსიკონი-ცნობარი]].
  
::მზე ვნახე მჭმუნვარედ, ჟამი მხვდა მწარე.
 
::ვიქმენ დამწყეველი სვისა და სვისა,
 
::ამად გლოვა ჩემი ვერღა დაეფარე,
 
::ვსტირ მომდურავი სვისა და სვისა.
 
::დავემხევ მკადრები, შიშით მძრწოლარე,
 
::ვჰკადრე: მზეო, ღრუბლით რად დაიფარე?
 
::გავსილო მთოვარევ, რად იბუნდარე?
 
::ჰბრძანა: უპირობა სვისა და სვისა.
 
::ვიგრძენ, მრისხანებდა ამაყად ვარდი,
 
::კვლავღა მოხსენებად შიშით შევზარდი,
 
::ვსთქვარე სისხლის ცრემლი, შემექმნა დარდი,
 
::დავგმე მალი ბრუნვა სვისა და სვისა.
 
::გულსა გამეხებით ინდელთ ისარნი
 
::დამესხნეს საკვდავად, მდის სისხლის ღვარნი,
 
::ნარინჯთა მიდამო ტკბილად საყვარნი
 
::ჰკრძალა, დახე, ქცევა სვისა ·და სვისა!
 
::ჭმუნვა მთიებისა შემექმნა მკვლელად,
 
::უწყის, მზემან მისმან, ვარ მისთვის ხელად,
 
::სახმილი მეგზნების გულსა შემწველად,
 
::მასვე ძალუძს შეცვლა სვისა და სვისა.
 
 
==წყარო==
 
* [[ქართველი პოეტები (ენციკლოპედია)]]
 
 
[[კატეგორია:ქართველი პოეტები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი პოეტები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი კალიგრაფები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი კალიგრაფები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი მთარგმნელები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი მთარგმნელები]]

12:59, 11 ოქტომბერი 2023-ის ვერსია

პეტრე ლარაძის გამოსახულება „დილარიანის" ხელნაწერიდან

ლარაძე პეტრე („ყარიბი“, „ეგრისელი“, „არტანუჯელი“) (XVIII ს-ის 70-იანი წლები-1837) — პოეტი. გადმოცემის თანახმად, იყო თბილისის სამეფო ბიბლიოთეკის გამგე. 1803-10 წწ. სპარსეთში ახლდა თეიმურაზ ბატონიშვილს. 20-იან წლებამდე პეტერბურგში ცხოვრობდა, მერე საქართველოში დაბრუნდა. პეტრე ლარაძის სახელით ჩვენამდე მოღწეულია ლექსების კრებული „მრავალფერყვავილოვანი“ და რამდენიმე ეპიკური ნაწარმოები: ისტორიული პოემა „ჰამბავი სახელოვანნი“ და რომანტიკულ-გმირული პოემები „დილარიანი“ და „სახე-მგოსანი“.


წყარო

პირადი ხელსაწყოები
სახელთა სივრცე

ვარიანტები
მოქმედებები
ნავიგაცია
ხელსაწყოები