სახარება

მიმდინარე ცვლილება 15:57, 11 აგვისტო 2017 მდგომარეობით

სახარება - (ეტიმ. ბერძ. euvanghélion „კეთილი ამბავი“, „სასიხარულო უწყება“) ღვთის მიერ მოცემული და წმინდა მოციქულთა საშუალებით დაწერილ წიგნთა კრებული.

ძველი აღთქმის ბიბლიურ ენაზე სახარება უმთავრესად ნიშნავს გამარჯვების ცნობას და წინასწარმეტყველნი მას მესიანურ დაპრებებათა აღსრულების აღსანიშნავად იყენებენ. იესო ამ ტერმინს საკუთარ თავში ღმრთის სასუფევლის წინასწარმეტყველებათა ახდენის აღსანიშნავდ მიმართავს. მოგვიანებით სახარება „ტექნიკურ ტერმინად“ იქცა მათეს, მარკოზის, ლუკასა და იოანეს ნაწერთა აღსანიშნავად, რომლებიც ზედმიწევნით ზუსტად გადმოგვცემენ იესოს ცხოვრებასა და სწავლებას. ოთხი ავტორის ნაწერები I საუკუნის მეორე ნახევარში დაიწერა. მათ „შეარჩიეს ცალკეული ამბები ზეპირად თუ წერილობით გადმოცემული მრავალი ამბიდან, დანარჩენების შესახებ ცნობები მოკლედ მოგვაწოდეს ან განმარტეს ეკლესიებთან დაკავშირებულ ვითარებასთან დაკავშირებით და საბოლოო ჯამში იმგვარად შეინარჩუნეს ქადაგების ხასიათი, რომ იესოს შესახებ მუდამ ჭეშმარიტ და გულწრფელ ამბებს გვამცნობენ“.

სახარება არის კანონიკური და აპოკრიფული. კანონიკური სახარება ოთხია - მათესაგან, მარკოზისაგან, ლუკასაგან და იოანესაგან, სადაც ღვთისმიერი გამოცხადება ზუსტად და შეუცვლელად არის შენახული. ეს სახარებები შეიცავს ზუსტ მონაცემებს ღვთისმშობლისათვის ხარების, ქრისტეს შობის, ცხოვრების, ვნებებისა და აღდგომის შესახებ. ოთხივეს ოთხთავი ეწოდება.

[რედაქტირება] წყარო

ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.