წითელი ჯვრის საქართველოს საზოგადოება
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''წითელი ჯვრის საქართველოს საზოგადოება''' - [[საქართველო]]ს წითელი ჯვარი დაარსდა 1918 წლის 16 ივლისს. საქართველოს წითელი ჯვრის საორგანიზაციო სამუშაოებს სათავეში ექიმი მიხეილ ზანდუკელი ჩაუდგა. ორგანიზაციის გამგეობაში შედიოდნენ: გიგო დიასამიძე, აპოლონ ურუშაძე, [[მიხეილ მგალობლიშვილი|მიხეილ მგალობლიშვილი]], მინადორა ხოშტარია, თევდორე ქარცივაძე, [[ნინო ნაკაშიძე]] და სხვები. | '''წითელი ჯვრის საქართველოს საზოგადოება''' - [[საქართველო]]ს წითელი ჯვარი დაარსდა 1918 წლის 16 ივლისს. საქართველოს წითელი ჯვრის საორგანიზაციო სამუშაოებს სათავეში ექიმი მიხეილ ზანდუკელი ჩაუდგა. ორგანიზაციის გამგეობაში შედიოდნენ: გიგო დიასამიძე, აპოლონ ურუშაძე, [[მიხეილ მგალობლიშვილი|მიხეილ მგალობლიშვილი]], მინადორა ხოშტარია, თევდორე ქარცივაძე, [[ნინო ნაკაშიძე]] და სხვები. | ||
| − | წითელი ჯვრის საზოგადოებამ აქტიური მუშაობა გააჩაღა წითელი ჯვრის დათა თემის ჩამოყალიბებისათვის. ორგანიზაციამ სიმბოლოდ აირჩია საერთაშორისოდ აღიარებული წითელი ჯვარი. ორგანიზაციაში არსებული ქალთა კომიტეტი განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობდა მიუსაფარ ბავშვებს. წითელი ჯვარი ეხმარებოდა 1918 [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთი]]ს შემოსევის მხრივ დაზარებულ მოსახლეობას, აქტიურ კამპანიას აწარმოებდა გორის მიწისძვრის დროს. ორგანიზაცია აგროვებდა თანხასა და სხვადასხვა პროდუქციას, რათა დახმარებოდა დაჭრილ და [[ფრონტი (სამხედრო გაერთიანება)|ფრონტზე]] მყოფ ჯარისკაცებს. | + | წითელი ჯვრის საზოგადოებამ აქტიური მუშაობა გააჩაღა წითელი ჯვრის დათა თემის ჩამოყალიბებისათვის. ორგანიზაციამ სიმბოლოდ აირჩია საერთაშორისოდ აღიარებული წითელი [[ჯვარი]]. ორგანიზაციაში არსებული ქალთა კომიტეტი განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობდა მიუსაფარ ბავშვებს. წითელი ჯვარი ეხმარებოდა 1918 [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთი]]ს შემოსევის მხრივ დაზარებულ მოსახლეობას, აქტიურ კამპანიას აწარმოებდა [[გორის მიწისძვრა|გორის მიწისძვრის]] დროს. ორგანიზაცია აგროვებდა თანხასა და სხვადასხვა პროდუქციას, რათა დახმარებოდა დაჭრილ და [[ფრონტი (სამხედრო გაერთიანება)|ფრონტზე]] მყოფ ჯარისკაცებს. [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაცია საბჭოთა რუსეთის მიერ|1921 წლის საბჭოთა ოკუპაციის]] დროს წითელი ჯვარი ცდილობდა ქალაქში წესრიგის დამყარებასა და დაჭრილი [[მეომარი|მეომრებისთვის]] დახმარების გაწევას. 1921-1923 წლებში საქართველოში წითელმა ჯვარმა იატაკქვეშა ორგანიზაციებთან კავშირი დაამყარა. 1922 წლიდან წითელი ჯვრის პოლიტიკური მოღვაწეობა ჩეკას ყურადღების ცენტრში მოექცა. ორგანიზაციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელის, ელენე მაისურაძის, გადაბირებას ჩეკას უფროსი კოტე ცინცაძე ცდილობდა. |
| − | პოლიტიკური წითელი ჯვარი ცდილობდა, ქართულ არალეგალურ ორგანიზაციებს დახმარებოდა საქართველოს დევნილ მთავრობასთან დაკავშირებაში. ორგანიზაციის წევრები პოლიტიკურ პატიმრებს ეხმარებოდნენ იურიდიულად და ასევე ცდილობდნენ, არსებული მდგომარეობის შესახებ ინფორმაცია მიეწოდებინათ დასავლური პრესისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ 1922 წლიდან სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ბრძანებით პოლიტიკურ წითელ ჯვარს მოღვაწეობა აეკრძალა, ორგანიზაციის ერთ-ერთ ხელმძღვანელს, პეშკოვას, ნება მისცეს, დახმარება გაეწია პოლიტპატიმრებისათვის. | + | პოლიტიკური წითელი ჯვარი ცდილობდა, ქართულ არალეგალურ ორგანიზაციებს დახმარებოდა [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობა|საქართველოს დევნილ მთავრობასთან]] დაკავშირებაში. ორგანიზაციის წევრები პოლიტიკურ პატიმრებს ეხმარებოდნენ იურიდიულად და ასევე ცდილობდნენ, არსებული მდგომარეობის შესახებ ინფორმაცია მიეწოდებინათ დასავლური პრესისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ 1922 წლიდან სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ბრძანებით პოლიტიკურ წითელ ჯვარს მოღვაწეობა აეკრძალა, ორგანიზაციის ერთ-ერთ ხელმძღვანელს, პეშკოვას, ნება მისცეს, დახმარება გაეწია პოლიტპატიმრებისათვის. ოფიციალურად, საბჭოთა ხელისუფლების განკარგულებით, 1923 წელს ხელი მოეწერა საქართველოს, [[სომხეთი]]ს, [[უკრაინა|უკრაინის]], ბელორუსიისა და [[აზერბაიჯანი]]ს წითელი ჯვრის ორგანიზაციის გაერთიანების შესახებ გადაწყვეტილებას. მიზანი იყო შიმშილობის, დაავადებებისა და სტიქიური უბედურებების წინააღმდეგ ერთობლივი ბრძოლა. |
| − | ოფიციალურად, საბჭოთა ხელისუფლების განკარგულებით, 1923 ხელი მოეწერა საქართველოს, [[სომხეთი]]ს, [[უკრაინა|უკრაინის]], ბელორუსიისა და [[აზერბაიჯანი]]ს წითელი ჯვრის ორგანიზაციის გაერთიანების შესახებ გადაწყვეტილებას. მიზანი იყო შიმშილობის, დაავადებებისა და სტიქიური უბედურებების წინააღმდეგ ერთობლივი ბრძოლა. | + | |
:::::::::::::::::::::::::'''''ნოდარ ჩხაიძე''''' | :::::::::::::::::::::::::'''''ნოდარ ჩხაიძე''''' | ||
| ხაზი 14: | ხაზი 13: | ||
[[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | ||
| − | [[კატეგორია:საზოგადოებრივი ორგანიზაციები]] | + | [[კატეგორია:საზოგადოებრივი ორგანიზაციები საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში]] |
[[კატეგორია:საქართველოს საზოგადოებრივი ორგანიზაციები]] | [[კატეგორია:საქართველოს საზოგადოებრივი ორგანიზაციები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:57, 15 მაისი 2019 მდგომარეობით
წითელი ჯვრის საქართველოს საზოგადოება - საქართველოს წითელი ჯვარი დაარსდა 1918 წლის 16 ივლისს. საქართველოს წითელი ჯვრის საორგანიზაციო სამუშაოებს სათავეში ექიმი მიხეილ ზანდუკელი ჩაუდგა. ორგანიზაციის გამგეობაში შედიოდნენ: გიგო დიასამიძე, აპოლონ ურუშაძე, მიხეილ მგალობლიშვილი, მინადორა ხოშტარია, თევდორე ქარცივაძე, ნინო ნაკაშიძე და სხვები.
წითელი ჯვრის საზოგადოებამ აქტიური მუშაობა გააჩაღა წითელი ჯვრის დათა თემის ჩამოყალიბებისათვის. ორგანიზაციამ სიმბოლოდ აირჩია საერთაშორისოდ აღიარებული წითელი ჯვარი. ორგანიზაციაში არსებული ქალთა კომიტეტი განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობდა მიუსაფარ ბავშვებს. წითელი ჯვარი ეხმარებოდა 1918 ოსმალეთის შემოსევის მხრივ დაზარებულ მოსახლეობას, აქტიურ კამპანიას აწარმოებდა გორის მიწისძვრის დროს. ორგანიზაცია აგროვებდა თანხასა და სხვადასხვა პროდუქციას, რათა დახმარებოდა დაჭრილ და ფრონტზე მყოფ ჯარისკაცებს. 1921 წლის საბჭოთა ოკუპაციის დროს წითელი ჯვარი ცდილობდა ქალაქში წესრიგის დამყარებასა და დაჭრილი მეომრებისთვის დახმარების გაწევას. 1921-1923 წლებში საქართველოში წითელმა ჯვარმა იატაკქვეშა ორგანიზაციებთან კავშირი დაამყარა. 1922 წლიდან წითელი ჯვრის პოლიტიკური მოღვაწეობა ჩეკას ყურადღების ცენტრში მოექცა. ორგანიზაციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელის, ელენე მაისურაძის, გადაბირებას ჩეკას უფროსი კოტე ცინცაძე ცდილობდა.
პოლიტიკური წითელი ჯვარი ცდილობდა, ქართულ არალეგალურ ორგანიზაციებს დახმარებოდა საქართველოს დევნილ მთავრობასთან დაკავშირებაში. ორგანიზაციის წევრები პოლიტიკურ პატიმრებს ეხმარებოდნენ იურიდიულად და ასევე ცდილობდნენ, არსებული მდგომარეობის შესახებ ინფორმაცია მიეწოდებინათ დასავლური პრესისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ 1922 წლიდან სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ბრძანებით პოლიტიკურ წითელ ჯვარს მოღვაწეობა აეკრძალა, ორგანიზაციის ერთ-ერთ ხელმძღვანელს, პეშკოვას, ნება მისცეს, დახმარება გაეწია პოლიტპატიმრებისათვის. ოფიციალურად, საბჭოთა ხელისუფლების განკარგულებით, 1923 წელს ხელი მოეწერა საქართველოს, სომხეთის, უკრაინის, ბელორუსიისა და აზერბაიჯანის წითელი ჯვრის ორგანიზაციის გაერთიანების შესახებ გადაწყვეტილებას. მიზანი იყო შიმშილობის, დაავადებებისა და სტიქიური უბედურებების წინააღმდეგ ერთობლივი ბრძოლა.
- ნოდარ ჩხაიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
ი. ხვადაგიანი, საქართველოს პოლიტიკური წითელი ჯვარი: დაკარგული ისტორია, თბ., 2016.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
