ჯუღისი
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ჯუღისი''' – პატარა სოფელი [[საქართველო]]ში, [[მთიულეთი|მთიულეთში]], დუშეთის მუნიციპალიტეტში, ჭართლის თემში. გაშენებულია მდინარე ჯუღისურას ([[არაგვი]]ს მარცხენა შენაკადი) | + | '''ჯუღისი''' – პატარა სოფელი [[საქართველო]]ში, [[მთიულეთი|მთიულეთში]], დუშეთის მუნიციპალიტეტში, ჭართლის თემში. გაშენებულია [[მდინარე]] ჯუღისურას ([[არაგვი]]ს მარცხენა შენაკადი) |
| − | + | ||
| + | ==== სახელწოდბა ==== | ||
ხეობაში, [[გუდამაყარი|გუდამაყრი]]ს ქედის დასავლეთ კალთაზე. სახელწოვნილებას აღნიშნავს: „ჯუღა-ის შთამომავლობის სოფელი“, ჯუღ-ის-ი. შეიძლება ითქვას, რომ ჯუღისი ბოლო სოფელია, სადაც წყდება ქართლის ბარისათვის ესოდენ დამახასიათებელი -ის სუფიქსი. ამ პუნქტის ზემოთ, მთელს მთიულეთ-გუდამაყარში, -ის სუფიქსიანი სოფლის სახელი აღარ დასტურდება. -ის სუფიქსის გამოყენება საერთოდ შეზღუდულია აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის [[ტოპონიმიკა]]ში. საკმარისია ითქვას, რომ ფშავ-ხევსურეთისა და თუშეთის 80 დასახლებული პუნქტიდან მხოლოდ ერთია -ის სუფიქსიანი სახელი (დათვ-ის-ი). დაახლოებით ასეთივე ვითარებაა შექმნილი ამ რეგიონში -ეთ- სუფიქსის გამოყენების თვალსაზრისითაც. | ხეობაში, [[გუდამაყარი|გუდამაყრი]]ს ქედის დასავლეთ კალთაზე. სახელწოვნილებას აღნიშნავს: „ჯუღა-ის შთამომავლობის სოფელი“, ჯუღ-ის-ი. შეიძლება ითქვას, რომ ჯუღისი ბოლო სოფელია, სადაც წყდება ქართლის ბარისათვის ესოდენ დამახასიათებელი -ის სუფიქსი. ამ პუნქტის ზემოთ, მთელს მთიულეთ-გუდამაყარში, -ის სუფიქსიანი სოფლის სახელი აღარ დასტურდება. -ის სუფიქსის გამოყენება საერთოდ შეზღუდულია აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის [[ტოპონიმიკა]]ში. საკმარისია ითქვას, რომ ფშავ-ხევსურეთისა და თუშეთის 80 დასახლებული პუნქტიდან მხოლოდ ერთია -ის სუფიქსიანი სახელი (დათვ-ის-ი). დაახლოებით ასეთივე ვითარებაა შექმნილი ამ რეგიონში -ეთ- სუფიქსის გამოყენების თვალსაზრისითაც. | ||
18:50, 26 მაისი 2024-ის ვერსია
ჯუღისი – პატარა სოფელი საქართველოში, მთიულეთში, დუშეთის მუნიციპალიტეტში, ჭართლის თემში. გაშენებულია მდინარე ჯუღისურას (არაგვის მარცხენა შენაკადი)
==== სახელწოდბა ====
ხეობაში, გუდამაყრის ქედის დასავლეთ კალთაზე. სახელწოვნილებას აღნიშნავს: „ჯუღა-ის შთამომავლობის სოფელი“, ჯუღ-ის-ი. შეიძლება ითქვას, რომ ჯუღისი ბოლო სოფელია, სადაც წყდება ქართლის ბარისათვის ესოდენ დამახასიათებელი -ის სუფიქსი. ამ პუნქტის ზემოთ, მთელს მთიულეთ-გუდამაყარში, -ის სუფიქსიანი სოფლის სახელი აღარ დასტურდება. -ის სუფიქსის გამოყენება საერთოდ შეზღუდულია აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის ტოპონიმიკაში. საკმარისია ითქვას, რომ ფშავ-ხევსურეთისა და თუშეთის 80 დასახლებული პუნქტიდან მხოლოდ ერთია -ის სუფიქსიანი სახელი (დათვ-ის-ი). დაახლოებით ასეთივე ვითარებაა შექმნილი ამ რეგიონში -ეთ- სუფიქსის გამოყენების თვალსაზრისითაც.
