ანჩის ოთხთავი
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 13: | ხაზი 13: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | [[საქართველოს | + | * [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია:ენციკლოპედია]] |
| + | |||
[[კატეგორია:ქართული ხელნაწერები]] | [[კატეგორია:ქართული ხელნაწერები]] | ||
[[კატეგორია: ქართული ოთხთავები]] | [[კატეგორია: ქართული ოთხთავები]] | ||
[[კატეგორია:რელიგიური ლიტერატურა]] | [[კატეგორია:რელიგიური ლიტერატურა]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:22, 11 აპრილი 2021 მდგომარეობით
ანჩის ოთხთავი – (XII–XIII სს.), ეტრატზე ნუსხურით ნაწერი ოთხთავის ხელნაწერი. საწყისი ასოები გამოსახულია მთავრულით, სათაურები და უმნიშვნელოვანესი ადგილები – სინგური ანჩის ოთხთავი ჩასმულია ტყავგადაკრულ ხის ყდაში, რომლის წინა ნაწილი მოჭედილია ვერცხლით და შემკულია უბრალო თვლებით.
აანჩის ოთხთავის ყდის თავდაპირველი მოჭედილობა ეკუთვნოდა ბექა ოპიზარს, რომელსაც ჩვენამდე არ მოუღწევია. ანჩის ოთხთავი 1895 წ. აღმოაჩინა ექვთიმე ღვთისკაცმა (თაყაიშვილი) წალკის მახლობლად, სოფელ წინწყაროში. ამ დროს ოთხთავს უკვე ხის ყდა ჰქონდა, მაშინ როდესაც ხელნაწერს დართულ ანდერძში აღნიშნულია, რომ ყდის მოჭედვა დაევალა „ღმრთისა მიერ კურთხეულსა ღირსსა ოქროლსმქანდაკებელსა ბექას“.
ანჩის ოთხთავი ჯერ წყაროსთავის მონასტრის საკუთრება იყო, შემდეგ შეუძენია სოფრონ მწიგნობარს და ანჩის ეკლესიისთვის შეუწირავს. არ არის ცნობილი, როდის აღმოჩნდა ის სოფელ წყაროსთავში. დღეს ინახება საქართველოს ეროვნულ არქივში (სამეცნიერო ლიტერატურაში ზოგჯერ იწოდება „წალკის ოთხთავად“).
