ქილა
(ახალი გვერდი: ქილა '''ქილა''' - თიხის ოვალური ფორმისა და სხვ...) |
(→წყარო) |
||
| (2 მომხმარებლების 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Qila.jpg|thumb|400პქ|ქილა]] | [[ფაილი:Qila.jpg|thumb|400პქ|ქილა]] | ||
| + | '''ქილა''' - თიხის ოვალური ფორმისა და სხვადასხვა ტევადობის თიხის ჭურჭელი, რომელიც ფართოდ გამოიყენებოდა სამეურნეო და საოჯახო სფეროში. | ||
| + | ერთსახოვანი, მაგრამ ტევადობით განსხვავებული ქილები, მზადდება [[საქართველო|საქართველოში]] კერამიკული წარმოებით ცნობილ ცენტრებში. ქილები კეთდებოდა როგორც მოუჭიქავი, ასევე მოჭიქული, მცირე და საშუალო ზომისა. ფორმით ქილა იყო: | ||
| + | * ტუჩიანი, | ||
| + | * უტუჩო, | ||
| + | * პირგადაშლილი, | ||
| + | * პირშეკრული, | ||
| + | * ქობიანი, | ||
| + | * უქობო, | ||
| + | * უყურო, | ||
| + | * ყურიანი, | ||
| + | * ორყურა და სხვა. | ||
| − | + | აღმოსავლეთ საქართველოში სხვადასხვა ზომის ქილები ცნობილია „ქოცო ქილის“, „მწნილის ქილის“, „ძირის ქილის“, „ერბო ქილის“, „საზედაშე ქილის“, „ორყურა ქილის“, „საქალაქო ქილის“, „საარაგვო ქილის“ სახელწოდებით | |
| − | + | დასავლეთ საქართველოში გვხვდება: „საწველული“, „სახორბლე“, „საფქვილე“, „საყველე ქილები“. | |
| − | + | ქილების უმეტესობისთვის ნიშანდობლივია პირის ქობის დამშვენება „თევზიფხური“ ორნამენტით. დიდ ქილებს მხარზე და ძირთან შემოვლებული აქვს თოკისებური გრეხილი. ანალოგიური [[სარტყელი|სარტყლით]] ჭურჭლის შემკობის წესი დამახასიათებელია როგორც გვიანბრინჯაოს, ისე ადრეფეოდალური ხანის კერამიკისთვის. | |
| − | |||
| − | |||
== წყარო == | == წყარო == | ||
| ხაზი 16: | ხაზი 25: | ||
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | ||
| + | [[კატეგორია:ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:თიხის ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:სამზარეულო ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქილა]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 19:14, 29 იანვარი 2022 მდგომარეობით
ქილა - თიხის ოვალური ფორმისა და სხვადასხვა ტევადობის თიხის ჭურჭელი, რომელიც ფართოდ გამოიყენებოდა სამეურნეო და საოჯახო სფეროში.
ერთსახოვანი, მაგრამ ტევადობით განსხვავებული ქილები, მზადდება საქართველოში კერამიკული წარმოებით ცნობილ ცენტრებში. ქილები კეთდებოდა როგორც მოუჭიქავი, ასევე მოჭიქული, მცირე და საშუალო ზომისა. ფორმით ქილა იყო:
- ტუჩიანი,
- უტუჩო,
- პირგადაშლილი,
- პირშეკრული,
- ქობიანი,
- უქობო,
- უყურო,
- ყურიანი,
- ორყურა და სხვა.
აღმოსავლეთ საქართველოში სხვადასხვა ზომის ქილები ცნობილია „ქოცო ქილის“, „მწნილის ქილის“, „ძირის ქილის“, „ერბო ქილის“, „საზედაშე ქილის“, „ორყურა ქილის“, „საქალაქო ქილის“, „საარაგვო ქილის“ სახელწოდებით
დასავლეთ საქართველოში გვხვდება: „საწველული“, „სახორბლე“, „საფქვილე“, „საყველე ქილები“.
ქილების უმეტესობისთვის ნიშანდობლივია პირის ქობის დამშვენება „თევზიფხური“ ორნამენტით. დიდ ქილებს მხარზე და ძირთან შემოვლებული აქვს თოკისებური გრეხილი. ანალოგიური სარტყლით ჭურჭლის შემკობის წესი დამახასიათებელია როგორც გვიანბრინჯაოს, ისე ადრეფეოდალური ხანის კერამიკისთვის.
