ამირეჯიბი ეკატერინე
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 7 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
საქართველოს დამოუკიდებლობის ხანაში ე. ამირეჯიბი [[გიორგი ჯაბადარი|გიორგი ჯაბადარის]] სტუდიის თანამშრომელი ხდება. ამავე წლებში მან იქორწინა ვასო არაბიძესთან და მასთან ერთად გაატარა 32 წელი. 1920-1921 წლებში იწყებს მუშაობას რუსთაველის თეატრში | საქართველოს დამოუკიდებლობის ხანაში ე. ამირეჯიბი [[გიორგი ჯაბადარი|გიორგი ჯაბადარის]] სტუდიის თანამშრომელი ხდება. ამავე წლებში მან იქორწინა ვასო არაბიძესთან და მასთან ერთად გაატარა 32 წელი. 1920-1921 წლებში იწყებს მუშაობას რუსთაველის თეატრში | ||
| − | 1932 წლიდან სახკინმრეწვის (ახლანდელი კინოსტუდია „ქართული ფილმი“) მსახიობია. პარალელურად მსახიობად მუშაობდა საქართველოს სხვადასხვა [[თეატრი|თეატრებში]]. ე. ა. ასრულებდა დრამატულ და ტრაგიკულ როლებს. ამასთან ერთად, იგი მხატვრული კითხვის ერთ-ერთი პიონერი იყო საქართველოში. წლების მანძილზე ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას, სხვადასხვა სტუდიებში ასწავლიდა მხატვრულ მეტყველებას. მის წარმატებას ხელს უწყობდა კარგი სცენური გარეგნობა, მომხიბლავი ხმა და გამომსახველი დიქცია. იგი შესანიშნავად ათავსებდა სცენურ ბუნებრიობას რომანტიკულ-პათეტიკურ სტილთან. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში. | + | 1932 წლიდან სახკინმრეწვის (ახლანდელი კინოსტუდია „ქართული ფილმი“) მსახიობია. პარალელურად მსახიობად მუშაობდა საქართველოს სხვადასხვა [[თეატრი|თეატრებში]]. ე. ა. ასრულებდა დრამატულ და ტრაგიკულ როლებს. ამასთან ერთად, იგი მხატვრული კითხვის ერთ-ერთი პიონერი იყო საქართველოში. წლების მანძილზე ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას, სხვადასხვა სტუდიებში ასწავლიდა მხატვრულ მეტყველებას. მის წარმატებას ხელს უწყობდა კარგი სცენური გარეგნობა, მომხიბლავი ხმა და გამომსახველი [[დიქცია]]. იგი შესანიშნავად ათავსებდა სცენურ ბუნებრიობას რომანტიკულ-პათეტიკურ სტილთან. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში. |
| − | + | ||
| + | '''''მერაბ გეგია''''' | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
==ლიტერტურა== | ==ლიტერტურა== | ||
| ხაზი 18: | ხაზი 22: | ||
[[კატეგორია:ქართველი მსახიობები]] | [[კატეგორია:ქართველი მსახიობები]] | ||
| − | [[კატეგორია:საქართველოს სახალხო | + | [[კატეგორია:საქართველოს სსრ სახალხო არტისტები ]] |
[[კატეგორია:ამირეჯიბები]] | [[კატეგორია:ამირეჯიბები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართული თეატრის ისტორია]] | ||
| + | [[კატეგორია:რუსთაველის თეატრის მსახიობები]] | ||
| + | [[კატეგორია: რუსთაველის თეატრის მსახიობები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 14:02, 21 თებერვალი 2022 მდგომარეობით
ამირეჯიბი ეკატერინე (ცაცა) გიორგის ასული - (22.II.1889, სოფ. ხურვალეთი, გორის მაზრ. - 17.XI.1975, თბილისი) - ქართველი მსახიობი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1950).
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
დაიბადა ღარიბი თავადიშვილის ოჯახში. 1896 სწავლა დაიწყო თბილისში, კორგანოვის კერძო პანსიონში. მე-4 კლასიდან სწავლა განაგრძო თბილისის ეპარქიულ სასწავლებელში. ერთნაირად კარგად დაეუფლა ქართულ და რუსულ ენებს. 1906 წლდან მუშაობდა სახალხო თეატრში (ავჭალის აუდიტორია). 1909 მოსკოვში მიემგზავრება და იწყებს სწავლას მოსკოვის თეატრალურ სტუდიაში. სტუდიას ვერ ამთავრებს უსახსრობის გამო და ბრუნდება საქართველოში. 1911 ლადო მესხიშვილისგან ღებულობს თეატრში მიწვევის ბარათს. 1911 წელს მისი დებიუტი შედგა სუმბათაშვილ-იუჟინის პატრიოტულ დრამაში „ღალატი“, სადაც მან ზეინაბი განასახიერა. შემდგომ ამისა იგი გადადის სამუშაოდ ქუთაისის თეატრში მიხეილ ქორელის მიწვევით. ამას მოჰყვა ბაქოს დრამატული თეატრი, სადაც მან წარმატებით განასახიერა ქეთევანი დ. ერისთავის პატრიოტულ დრამაში „სამშობლო“. მერე ისევ თბილისი და ისევ ბაქო. მუშაობდა შალვა დადიანთან და ალექსანდრე წუწუნავასთან. შალვა დადიანის პიესაში „გუშინდელნი“ შექმნა „კნეინა ჩიტუნიას“ უაღრესად დასამახსოვრებელი სახე.
საქართველოს დამოუკიდებლობის ხანაში ე. ამირეჯიბი გიორგი ჯაბადარის სტუდიის თანამშრომელი ხდება. ამავე წლებში მან იქორწინა ვასო არაბიძესთან და მასთან ერთად გაატარა 32 წელი. 1920-1921 წლებში იწყებს მუშაობას რუსთაველის თეატრში
1932 წლიდან სახკინმრეწვის (ახლანდელი კინოსტუდია „ქართული ფილმი“) მსახიობია. პარალელურად მსახიობად მუშაობდა საქართველოს სხვადასხვა თეატრებში. ე. ა. ასრულებდა დრამატულ და ტრაგიკულ როლებს. ამასთან ერთად, იგი მხატვრული კითხვის ერთ-ერთი პიონერი იყო საქართველოში. წლების მანძილზე ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას, სხვადასხვა სტუდიებში ასწავლიდა მხატვრულ მეტყველებას. მის წარმატებას ხელს უწყობდა კარგი სცენური გარეგნობა, მომხიბლავი ხმა და გამომსახველი დიქცია. იგი შესანიშნავად ათავსებდა სცენურ ბუნებრიობას რომანტიკულ-პათეტიკურ სტილთან. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.
მერაბ გეგია
[რედაქტირება] ლიტერტურა
ნ. ურუშაძე, ცაცა ამირეჯიბი, თბ., 1958.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
