ყიფიანი რუბენ
მ (მომხმარებელმა Echelidze გვერდი „რუბენ ყიფიანი“ გადაიტანა გვერდზე „ყიფიანი რუბენ“ გადამისამართ...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 8 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''ყიფიანი რუბენ ლუარსაბის ძე''' ''(1882, სოფ. ჟოშხა - 1965, ლევილი)'' - [[ქართველები|ქართველი]] სოციალ-დემოკრატი. | '''ყიფიანი რუბენ ლუარსაბის ძე''' ''(1882, სოფ. ჟოშხა - 1965, ლევილი)'' - [[ქართველები|ქართველი]] სოციალ-დემოკრატი. | ||
| − | პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, | + | ====ბიოგრაფია==== |
| + | პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, „[[თეატრი და ცხოვრება (ჟურნალი)|თეატრი და ცხოვრება]]“, „[[ეშმაკის მათრახი]]“, „მათრახი და სალამური“ და სხვა ჟურნალი-გაზეთები. აქტიურად იყო ჩაბმული 1905 წლის რევოლუციაში, ხელმძღვანელობდა [[რაჭა]]-[[ლეჩხუმი|ლეჩხუმ]]-სვანეთის გამოსვლებს. [[ჟანდარმერია|ჟანდარმერიის]] მიერ არაერთხელ იყო დაპატიმრებული. | ||
1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. | 1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. | ||
| − | [[საქართველო]]ს გასაბჭოების შემდეგ რუბენ ყიფიანს ქვეყნიდან წასვლა მოუწია. [[ემიგრაცია]]ში ცხოვრობდა სტამბოლში, ბერლინში, პარიზში, სოშოში და ლევილში. მას შემდეგ, რაც პარიზი გერმანელებმა დაიკავეს, კავშირი დაამყარა [[საფრანგეთი]]ს წინააღმდეგობის მებრძოლებთან, რაც მისი დაპატიმრებით დასრულდა. ციხეში ერთ წელზე მეტი გაატარა. ომის შემდეგ აქტიურ ჟურნალისტურ საქმიანობას მიჰყო ხელი. წერდა გაზეთ | + | [[საქართველო]]ს გასაბჭოების შემდეგ რუბენ ყიფიანს ქვეყნიდან წასვლა მოუწია. [[ემიგრაცია]]ში ცხოვრობდა სტამბოლში, ბერლინში, პარიზში, სოშოში და ლევილში. მას შემდეგ, რაც პარიზი გერმანელებმა დაიკავეს, კავშირი დაამყარა [[საფრანგეთი]]ს წინააღმდეგობის მებრძოლებთან, რაც მისი დაპატიმრებით დასრულდა. ციხეში ერთ წელზე მეტი გაატარა. [[ომი|ომის]] შემდეგ აქტიურ ჟურნალისტურ საქმიანობას მიჰყო ხელი. წერდა გაზეთ „კავკასიონში“, რალფის ფსევდონიმით. სიცოცხლის ბოლოს ლევილში დასახლდა. დაიღუპა ავტოავარიაში. დაკრძალულია ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე. |
| − | + | '''''ნოდარ ჩხაიძე''''' | |
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 23: | ხაზი 24: | ||
[[კატეგორია:ქართველი პოეტები]] | [[კატეგორია:ქართველი პოეტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკოსები]] | ||
[[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | [[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] |
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:ყიფიანები]] |
მიმდინარე ცვლილება 16:27, 19 აპრილი 2022 მდგომარეობით
ყიფიანი რუბენ ლუარსაბის ძე (1882, სოფ. ჟოშხა - 1965, ლევილი) - ქართველი სოციალ-დემოკრატი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, „თეატრი და ცხოვრება“, „ეშმაკის მათრახი“, „მათრახი და სალამური“ და სხვა ჟურნალი-გაზეთები. აქტიურად იყო ჩაბმული 1905 წლის რევოლუციაში, ხელმძღვანელობდა რაჭა-ლეჩხუმ-სვანეთის გამოსვლებს. ჟანდარმერიის მიერ არაერთხელ იყო დაპატიმრებული.
1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო დამფუძნებელი კრების წევრი.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ რუბენ ყიფიანს ქვეყნიდან წასვლა მოუწია. ემიგრაციაში ცხოვრობდა სტამბოლში, ბერლინში, პარიზში, სოშოში და ლევილში. მას შემდეგ, რაც პარიზი გერმანელებმა დაიკავეს, კავშირი დაამყარა საფრანგეთის წინააღმდეგობის მებრძოლებთან, რაც მისი დაპატიმრებით დასრულდა. ციხეში ერთ წელზე მეტი გაატარა. ომის შემდეგ აქტიურ ჟურნალისტურ საქმიანობას მიჰყო ხელი. წერდა გაზეთ „კავკასიონში“, რალფის ფსევდონიმით. სიცოცხლის ბოლოს ლევილში დასახლდა. დაიღუპა ავტოავარიაში. დაკრძალულია ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე.
ნოდარ ჩხაიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- გ. შარაძე, ქართული ემიგრანტული ჟურნალისტიკის ისტორია, ტ. VII, თბ., 2005;
- ნ. კობახიძე, ბაბუაჩემი - რუბენ ყიფიანი, 1998.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
