აირანი
(ახალი გვერდი: აირანი '''აირანი''' — კარაქის შედღვების შემდეგ...) |
|||
| ხაზი 5: | ხაზი 5: | ||
მაწვნის მსგავსი რძის ეს პროდუქტი, შუა [[აზია|აზიაში]] – [[ყაზახეთი|ყაზახეთში]], ციმბირის ზოგ ხალხში, [[თურქეთი|თურქეთსა]] და [[კავკასია|კავკასიაშია]] გავრცელებული. | მაწვნის მსგავსი რძის ეს პროდუქტი, შუა [[აზია|აზიაში]] – [[ყაზახეთი|ყაზახეთში]], ციმბირის ზოგ ხალხში, [[თურქეთი|თურქეთსა]] და [[კავკასია|კავკასიაშია]] გავრცელებული. | ||
| − | დამზადების პირველი ვარიანტი: წყალში მაწონი გაიხსნებოდა, გემოვნების მიხედვით მარილს დაურთავდნენ და დასალევად იყენებდნენ. ზაფხულში აიარანი წყალსაც ენაცვლებოდა. ამისათვის საჭირო იყო: მაწონი - სამი ანდა ოთხი ლიტრი, წყალი - ნახევარი ლიტრი, მარილი – ერთი სუფრის კოვზი; | + | დამზადების პირველი ვარიანტი: წყალში მაწონი გაიხსნებოდა, გემოვნების მიხედვით მარილს დაურთავდნენ და დასალევად იყენებდნენ. ზაფხულში აიარანი წყალსაც ენაცვლებოდა. ამისათვის საჭირო იყო: მაწონი - სამი ანდა ოთხი [[ლიტრი]], წყალი - ნახევარი ლიტრი, მარილი – ერთი სუფრის კოვზი; |
მეორე ვარიანტი: ზემოთ აღწერილი წესით კარაქის მოდღვების შემდეგ დარჩენილ სითხესაც აირანი ეწოდებოდა. აირანს გვარდაში ჩაასხამდნენ, დაამარილებდნენ და ზაფხულობით წყლის მაგივრად სვამდნენ. ზოგჯერ აირანში მჭადს ჩაფშვნიდნენ და კერძად მირთმევდნენ. | მეორე ვარიანტი: ზემოთ აღწერილი წესით კარაქის მოდღვების შემდეგ დარჩენილ სითხესაც აირანი ეწოდებოდა. აირანს გვარდაში ჩაასხამდნენ, დაამარილებდნენ და ზაფხულობით წყლის მაგივრად სვამდნენ. ზოგჯერ აირანში მჭადს ჩაფშვნიდნენ და კერძად მირთმევდნენ. | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| − | სახოკია, 1985:155; გრიშაშვილი, 1997; ნიჟარაძე, 1971:81; აბაშიძე, კომახიძე, 1998:151; ქართული მატერიალური კულტურის... 2011:26. | + | * სახოკია, 1985:155; |
| + | * გრიშაშვილი, 1997; | ||
| + | * ნიჟარაძე, 1971:81; | ||
| + | * აბაშიძე, კომახიძე, 1998:151; | ||
| + | * ქართული მატერიალური კულტურის... 2011:26. | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
12:38, 20 ივლისი 2022-ის ვერსია
აირანი — კარაქის შედღვების შემდეგ დარჩენილი სითხე, წყალგარეული, დოსავით შეთხელებული მაწონი, გამაგრილებელი სასმელი. თედო სახოკია: „დოს აირანს ეძახიან და მისგან შეჭამანდს აკეთებენ, როგორც ქართლ-კახეთში”.
აჭარულ დიალექტში ტერმინი თურქულიდანაა შესული. იგი ცხელი ამინდების დროს აჭარელი კაცის საყვარელი სასმელი იყო. მაწვნის მსგავსი რძის ეს პროდუქტი, შუა აზიაში – ყაზახეთში, ციმბირის ზოგ ხალხში, თურქეთსა და კავკასიაშია გავრცელებული.
დამზადების პირველი ვარიანტი: წყალში მაწონი გაიხსნებოდა, გემოვნების მიხედვით მარილს დაურთავდნენ და დასალევად იყენებდნენ. ზაფხულში აიარანი წყალსაც ენაცვლებოდა. ამისათვის საჭირო იყო: მაწონი - სამი ანდა ოთხი ლიტრი, წყალი - ნახევარი ლიტრი, მარილი – ერთი სუფრის კოვზი;
მეორე ვარიანტი: ზემოთ აღწერილი წესით კარაქის მოდღვების შემდეგ დარჩენილ სითხესაც აირანი ეწოდებოდა. აირანს გვარდაში ჩაასხამდნენ, დაამარილებდნენ და ზაფხულობით წყლის მაგივრად სვამდნენ. ზოგჯერ აირანში მჭადს ჩაფშვნიდნენ და კერძად მირთმევდნენ.
ლიტერატურა
- სახოკია, 1985:155;
- გრიშაშვილი, 1997;
- ნიჟარაძე, 1971:81;
- აბაშიძე, კომახიძე, 1998:151;
- ქართული მატერიალური კულტურის... 2011:26.
