სანაყი
| (ერთი მომხმარებლის 8 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Sanayi.jpg|thumb|300პქ|სანაყი]] | [[ფაილი:Sanayi.jpg|thumb|300პქ|სანაყი]] | ||
| + | '''სანაყი''' - ''[[როდინი]] ([[ქართლი]], იმერ., [[სამცხე]]-ჯავახ.), ფილი (კახ.), [[ქვიჯა]], ქვეჯა, ჩუგა (გურ.სამეგრ.), სანივრია, ყუნჭი (ხევს.)'' - როგორც მეტალის, ასევე ხისა. | ||
| + | [[საქართველო|საქართველოს]] სოფლებში ძირითადად ხის სანაყები იყო გავრცელებული. სანაყები მასში ჩასანაყი [[პროდუქტი|პროდუქტის]] შესაბამისად იყო სხვადასხვა მოყვანილობის. ჩვეულებრივი ზომის სანაყი-[[როდინი|როდინები]] ფართოდაა გამოყენებული სამზარეულო საქმიანობაში. იგი წარმოადგენს მაგარი ხისგან გაკეთებულ წელვიწრო და ფართოპირიან ჭურჭელს, რომლის ძირი მყარია და მასიური, ხანგრძლივ ნაყვას რომ გაუძლოს. სანაყის პირში იყრება დასანაყავი პროდუქტი და ინაყება ხელში კარგად ჩასაბღუჯი ბუნებრივი მოგრძო [[რიყის ქვა|რიყის ქვით]] ან ხის კაკვით. | ||
| − | + | სანაყი პრეისტორიული ხანიდან გამოიყენებოდა მარცვლეულის დასაქუცმაცებლად, რომელმაც შემდეგ განვითარება პოვა დიდი ზომის [[საცეხველი|საცეხველებში]]. | |
| − | |||
| − | |||
== ლიტერატურა == | == ლიტერატურა == | ||
| − | |||
მ. ხაზარაძე, ქართული ხალხური ხის ჭურჭელი, 1988. ე.ნ. | მ. ხაზარაძე, ქართული ხალხური ხის ჭურჭელი, 1988. ე.ნ. | ||
| ხაზი 17: | ხაზი 16: | ||
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | ||
[[კატეგორია:ჭურჭელი]] | [[კატეგორია:ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:ხის ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:სამზარეულო ჭურჭელი]] | ||
| + | [[კატეგორია:როდინი]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 17:11, 14 ნოემბერი 2022 მდგომარეობით
სანაყი - როდინი (ქართლი, იმერ., სამცხე-ჯავახ.), ფილი (კახ.), ქვიჯა, ქვეჯა, ჩუგა (გურ.სამეგრ.), სანივრია, ყუნჭი (ხევს.) - როგორც მეტალის, ასევე ხისა.
საქართველოს სოფლებში ძირითადად ხის სანაყები იყო გავრცელებული. სანაყები მასში ჩასანაყი პროდუქტის შესაბამისად იყო სხვადასხვა მოყვანილობის. ჩვეულებრივი ზომის სანაყი-როდინები ფართოდაა გამოყენებული სამზარეულო საქმიანობაში. იგი წარმოადგენს მაგარი ხისგან გაკეთებულ წელვიწრო და ფართოპირიან ჭურჭელს, რომლის ძირი მყარია და მასიური, ხანგრძლივ ნაყვას რომ გაუძლოს. სანაყის პირში იყრება დასანაყავი პროდუქტი და ინაყება ხელში კარგად ჩასაბღუჯი ბუნებრივი მოგრძო რიყის ქვით ან ხის კაკვით.
სანაყი პრეისტორიული ხანიდან გამოიყენებოდა მარცვლეულის დასაქუცმაცებლად, რომელმაც შემდეგ განვითარება პოვა დიდი ზომის საცეხველებში.
[რედაქტირება] ლიტერატურა
მ. ხაზარაძე, ქართული ხალხური ხის ჭურჭელი, 1988. ე.ნ.
