ვანესა ბიქროფთი
მ (მომხმარებელმა Malania გვერდი „ბიქროფთი ვანესა“ გადაიტანა გვერდზე „ვანესა ბიქროფთი“ გადამისამ...) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Beecroft.jpg|thumb|200|პქ|ვანესა ბიქროფთი. პერფორმანსი VB 35, 1998; © 2012 ვანესა ბიქროფთი. სოლომონ რ. გუგენჰაიმის მუზეუმი, ნიუ იორკი ]] | [[ფაილი:Beecroft.jpg|thumb|200|პქ|ვანესა ბიქროფთი. პერფორმანსი VB 35, 1998; © 2012 ვანესა ბიქროფთი. სოლომონ რ. გუგენჰაიმის მუზეუმი, ნიუ იორკი ]] | ||
| − | '''ვანესა ბიქროფთი''' – ამჟამად ლოს ანჯელესში მცხოვრებმა, იტალიელმა არტისტმა ვანესა ბიქროფთმა (Vanessa Beecroft) ასევე გუგენჰაიმის როტონდის სივრცეში დადგა თავისი პეროფრმანსი VB 35. თავის ნამუშევარში ის გენდერულ როლებს, ქალის სხეულის აღქმისა და ქალურობის საკითხებს იკვლევს. ბარნისგან განსხვავებით, ბიქროფთი არ ჩნდება საკუთარ პერფორმანსებში, მოუხედავად იმისა, რომ ბევრი მათგანი ირიბად, ანორექსიასთან მის ბრძოლას მიგვანიშნებს. VB 35-ში (ციფრებით პერფორმანსების რიგითობაა აღნიშნული, შესაბამისად, ეს ნამუშევარი ხელოვანის 35-ე პერფორმანსია) ბიქროფთი შეკითხვებს სვამს ქალური სილამაზის, დღეს უკვე დამახანჯებულ მნიშვნელობაზე და ასევე ვუაერისტული თვალთვალის ბატონობაზე. ამ ნამუშევრისთვის ბიქროფთმა მოდურად თხელი, მაღალი 15 თეთრკანიანი პროფესიონალი მოდელი დაიქირავა და მათ თავისუფალ ჯგუფად განლაგება და მზერის წინ მიმართვა დაავალა. მათგან ათს დიზაინერული ბიკინი და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვა, ხუთს კი მხოლოდ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. ფეხზე მდგომი მოდელები განყენებული მზერით წინ იყურებოდნენ, დამთვალიერებლები კი მათ ფოიედან ან მუზეუმის პანდუსიდან ადევნებდნენ თვალს. ამგვარად, მოდელები თითქოს თანხმდებოდნენ მზერას, რომელიც მათ ფაქტობრივად, ობიექტებად აქცევდა. პერფორმანსზე დასწრება მხოლოდ მიწვევით იყო შესაძლებელი, შესაბამისად, ატმოსფერო ექსკლუზიურობით იყო დამუხტული. მაგრამ ბიქროფთმა გაართულა ნამუშევარი და დაძაბულობა ორი მიმართულებით გააძლიერა. პირველი მიმართულება მოდელებს ეხებოდა, მეორე - მაყურებელს. პროფესიონალი მოდელების საქმე მაყურებელთა თავს ზემოთ ყურება და სამუზეუმო გარემოს შეფასება იყო; მაყურებელი კი ინსტრუქცით, ძალზე დელიკატურად უნდა მოქცეულიყო და არ შესულიყო მზერით თუ ვერბალურ კონტაქტში მოდელებთან და არ დაერღვია მათი პირადი ფიზიკური თუ ემოციური სივრცე. ამ სტრატეგიამ, გონივრულ საზღვრებში მოაქცია მაყურებლისა და მისი მზერის ობიექტის ურთიერთობა. ჰაერში სექსუალური დაძაბულობა იგრძნობოდა, მაგრამ რაც უნდა უცნაური იყოს, მოდელები ახერხებდნენ სიტუაციაზე კონტროლის შენარჩუნებას. მაყურებლებმა აღმოაჩინეს, რომ ისე დაშინებულად და შეცბუნებულად გრძნობენ თავს, თითქოს უკანონო თვალთვალის მომენტში არიან გამოჭერილნი. როგორც ერთმა კრიტიკოსმა აღნიშნა: "ჩვენ გაშიშვლებული ხელოვნების ცივი ძალაუფლების წინაშე აღმოვჩნდით, არ გვევალებოდა რაიმე როლის თამაში... ამიტომაც, უბრალოდ მივყვებოდით დინებას". | + | '''ვანესა ბიქროფთი''' – ამჟამად ლოს ანჯელესში მცხოვრებმა, იტალიელმა არტისტმა ვანესა ბიქროფთმა (Vanessa Beecroft) ასევე გუგენჰაიმის როტონდის სივრცეში დადგა თავისი პეროფრმანსი VB 35. თავის ნამუშევარში ის გენდერულ როლებს, ქალის სხეულის აღქმისა და ქალურობის საკითხებს იკვლევს. ბარნისგან განსხვავებით, ბიქროფთი არ ჩნდება საკუთარ პერფორმანსებში, მოუხედავად იმისა, რომ ბევრი მათგანი ირიბად, ანორექსიასთან მის ბრძოლას მიგვანიშნებს. VB 35-ში (ციფრებით პერფორმანსების რიგითობაა აღნიშნული, შესაბამისად, ეს ნამუშევარი ხელოვანის 35-ე პერფორმანსია) ბიქროფთი შეკითხვებს სვამს ქალური სილამაზის, დღეს უკვე დამახანჯებულ მნიშვნელობაზე და ასევე ვუაერისტული თვალთვალის ბატონობაზე. ამ ნამუშევრისთვის ბიქროფთმა მოდურად თხელი, მაღალი 15 თეთრკანიანი პროფესიონალი მოდელი დაიქირავა და მათ თავისუფალ ჯგუფად განლაგება და მზერის წინ მიმართვა დაავალა. მათგან ათს დიზაინერული ბიკინი და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვა, ხუთს კი მხოლოდ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. ფეხზე მდგომი მოდელები განყენებული მზერით წინ იყურებოდნენ, დამთვალიერებლები კი მათ ფოიედან ან მუზეუმის პანდუსიდან ადევნებდნენ თვალს. ამგვარად, მოდელები თითქოს თანხმდებოდნენ მზერას, რომელიც მათ ფაქტობრივად, ობიექტებად აქცევდა. პერფორმანსზე დასწრება მხოლოდ მიწვევით იყო შესაძლებელი, შესაბამისად, ატმოსფერო ექსკლუზიურობით იყო დამუხტული. მაგრამ ბიქროფთმა გაართულა ნამუშევარი და დაძაბულობა ორი მიმართულებით გააძლიერა. პირველი მიმართულება მოდელებს ეხებოდა, მეორე - მაყურებელს. პროფესიონალი მოდელების საქმე მაყურებელთა თავს ზემოთ ყურება და სამუზეუმო გარემოს შეფასება იყო; [[მაყურებელი]] კი ინსტრუქცით, ძალზე დელიკატურად უნდა მოქცეულიყო და არ შესულიყო მზერით თუ ვერბალურ კონტაქტში მოდელებთან და არ დაერღვია მათი პირადი ფიზიკური თუ ემოციური სივრცე. ამ სტრატეგიამ, გონივრულ საზღვრებში მოაქცია მაყურებლისა და მისი მზერის ობიექტის ურთიერთობა. ჰაერში სექსუალური დაძაბულობა იგრძნობოდა, მაგრამ რაც უნდა უცნაური იყოს, მოდელები ახერხებდნენ სიტუაციაზე კონტროლის შენარჩუნებას. მაყურებლებმა აღმოაჩინეს, რომ ისე დაშინებულად და შეცბუნებულად გრძნობენ თავს, თითქოს უკანონო თვალთვალის მომენტში არიან გამოჭერილნი. როგორც ერთმა კრიტიკოსმა აღნიშნა: "ჩვენ გაშიშვლებული ხელოვნების ცივი ძალაუფლების წინაშე აღმოვჩნდით, არ გვევალებოდა რაიმე როლის თამაში... ამიტომაც, უბრალოდ მივყვებოდით დინებას". |
| ხაზი 8: | ხაზი 8: | ||
[[კატეგორია:პერფორმანსი]] | [[კატეგორია:პერფორმანსი]] | ||
| − | [[კატეგორია:თანამედროვე | + | [[კატეგორია:თანამედროვე არტისტები]] |
მიმდინარე ცვლილება 14:45, 10 აპრილი 2023 მდგომარეობით
ვანესა ბიქროფთი – ამჟამად ლოს ანჯელესში მცხოვრებმა, იტალიელმა არტისტმა ვანესა ბიქროფთმა (Vanessa Beecroft) ასევე გუგენჰაიმის როტონდის სივრცეში დადგა თავისი პეროფრმანსი VB 35. თავის ნამუშევარში ის გენდერულ როლებს, ქალის სხეულის აღქმისა და ქალურობის საკითხებს იკვლევს. ბარნისგან განსხვავებით, ბიქროფთი არ ჩნდება საკუთარ პერფორმანსებში, მოუხედავად იმისა, რომ ბევრი მათგანი ირიბად, ანორექსიასთან მის ბრძოლას მიგვანიშნებს. VB 35-ში (ციფრებით პერფორმანსების რიგითობაა აღნიშნული, შესაბამისად, ეს ნამუშევარი ხელოვანის 35-ე პერფორმანსია) ბიქროფთი შეკითხვებს სვამს ქალური სილამაზის, დღეს უკვე დამახანჯებულ მნიშვნელობაზე და ასევე ვუაერისტული თვალთვალის ბატონობაზე. ამ ნამუშევრისთვის ბიქროფთმა მოდურად თხელი, მაღალი 15 თეთრკანიანი პროფესიონალი მოდელი დაიქირავა და მათ თავისუფალ ჯგუფად განლაგება და მზერის წინ მიმართვა დაავალა. მათგან ათს დიზაინერული ბიკინი და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვა, ხუთს კი მხოლოდ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. ფეხზე მდგომი მოდელები განყენებული მზერით წინ იყურებოდნენ, დამთვალიერებლები კი მათ ფოიედან ან მუზეუმის პანდუსიდან ადევნებდნენ თვალს. ამგვარად, მოდელები თითქოს თანხმდებოდნენ მზერას, რომელიც მათ ფაქტობრივად, ობიექტებად აქცევდა. პერფორმანსზე დასწრება მხოლოდ მიწვევით იყო შესაძლებელი, შესაბამისად, ატმოსფერო ექსკლუზიურობით იყო დამუხტული. მაგრამ ბიქროფთმა გაართულა ნამუშევარი და დაძაბულობა ორი მიმართულებით გააძლიერა. პირველი მიმართულება მოდელებს ეხებოდა, მეორე - მაყურებელს. პროფესიონალი მოდელების საქმე მაყურებელთა თავს ზემოთ ყურება და სამუზეუმო გარემოს შეფასება იყო; მაყურებელი კი ინსტრუქცით, ძალზე დელიკატურად უნდა მოქცეულიყო და არ შესულიყო მზერით თუ ვერბალურ კონტაქტში მოდელებთან და არ დაერღვია მათი პირადი ფიზიკური თუ ემოციური სივრცე. ამ სტრატეგიამ, გონივრულ საზღვრებში მოაქცია მაყურებლისა და მისი მზერის ობიექტის ურთიერთობა. ჰაერში სექსუალური დაძაბულობა იგრძნობოდა, მაგრამ რაც უნდა უცნაური იყოს, მოდელები ახერხებდნენ სიტუაციაზე კონტროლის შენარჩუნებას. მაყურებლებმა აღმოაჩინეს, რომ ისე დაშინებულად და შეცბუნებულად გრძნობენ თავს, თითქოს უკანონო თვალთვალის მომენტში არიან გამოჭერილნი. როგორც ერთმა კრიტიკოსმა აღნიშნა: "ჩვენ გაშიშვლებული ხელოვნების ცივი ძალაუფლების წინაშე აღმოვჩნდით, არ გვევალებოდა რაიმე როლის თამაში... ამიტომაც, უბრალოდ მივყვებოდით დინებას".
