ნასიძე მიხეილ
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „მიხეილ ნასიძე“ გადაიტანა გვერდზე „ნასიძე მიხეილ“ გადამისამარ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Nasidze.jpg|thumb|მიხეილ ნასიძე]] | + | [[ფაილი:Nasidze.jpg|thumb|150პქ|მიხეილ ნასიძე]] |
| − | '''ნასიძე მიხეილ''' (ფსევდონიმი: „მე გახლავარ“) (1859-1935) | + | '''ნასიძე მიხეილ''' − (ფსევდონიმი: „მე გახლავარ“) (1859-1935), ლიტერატორი, პედაგოგი, საზოგადო მოღვაწე. |
| + | |||
| + | 1880 წ. დაამთავრა [[თბილისი|თბილისის]] სამასწავლებლო ინსტიტუტი. 80-იანი წლებიდან დაიწყო ლიტერატურულ-პედაგოგიური და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა. მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ქართული მეთოდიკური აზროვნების განვითარებაში. ცნობილია, როგორც „განმარტებითი კითხვის“ მიმდინარეობის ფუძემდებელი (უპირისპირდებოდა [[გოგებაშვილი იაკობ|ი. გოგებაშვილის]] „ენციკლოპედიური განათლების“ იდეას). მ. ნასიძის კრიტიკულ-პუბლიცისტური წერილები, სტატიები, რეცენზიები ქვეყნდებოდა „[[ივერია (გაზეთი და ჟურნალი)|ივერიაში]]“, „[[ნობათი (ჟურნალი)|ნობათში]]“, „მწყემსში“, ავტორი იხილავდა საბავშვო ლიტერატურის, [[ქართული ენა|ქართული ენის]] გრამატიკის, [[თეატრალური ხელოვნება|თეატრალური ხელოვნების]], ხალხური შემოქმედების საკითხებს. ნ. ნასიძე არის სასკოლო სახელმძღვანელოების („ქართული ქრესტომატია“, 1885, „ქართველი მწერლები“ — სამ ნაკვეთად: [[ორბელიანი სულხან-საბა|საბა-სულხან ორბელიანი]], 1886, [[დავით გურამიშვილი]], 1887, [[ვახტანგ მეექვსე]], 1887) შემდგენელი. [[ჭავჭავაძე ილია|ი. ჭავჭავაძის]] პირველი ბიოგრაფი („ილია ჭავჭავაძე“, (1898). | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| ხაზი 7: | ხაზი 9: | ||
[[კატეგორია: ქართველი ლიტერატორები]] | [[კატეგორია: ქართველი ლიტერატორები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი პედაგოგები]] | [[კატეგორია:ქართველი პედაგოგები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი პუბლიცისტები]] | ||
[[კატეგორია: ქართველი საზოგადო მოღვაწეები]] | [[კატეგორია: ქართველი საზოგადო მოღვაწეები]] | ||
[[კატეგორია:ნასიძეები]] | [[კატეგორია:ნასიძეები]] | ||
16:33, 13 ოქტომბერი 2023-ის ვერსია
ნასიძე მიხეილ − (ფსევდონიმი: „მე გახლავარ“) (1859-1935), ლიტერატორი, პედაგოგი, საზოგადო მოღვაწე.
1880 წ. დაამთავრა თბილისის სამასწავლებლო ინსტიტუტი. 80-იანი წლებიდან დაიწყო ლიტერატურულ-პედაგოგიური და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა. მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ქართული მეთოდიკური აზროვნების განვითარებაში. ცნობილია, როგორც „განმარტებითი კითხვის“ მიმდინარეობის ფუძემდებელი (უპირისპირდებოდა ი. გოგებაშვილის „ენციკლოპედიური განათლების“ იდეას). მ. ნასიძის კრიტიკულ-პუბლიცისტური წერილები, სტატიები, რეცენზიები ქვეყნდებოდა „ივერიაში“, „ნობათში“, „მწყემსში“, ავტორი იხილავდა საბავშვო ლიტერატურის, ქართული ენის გრამატიკის, თეატრალური ხელოვნების, ხალხური შემოქმედების საკითხებს. ნ. ნასიძე არის სასკოლო სახელმძღვანელოების („ქართული ქრესტომატია“, 1885, „ქართველი მწერლები“ — სამ ნაკვეთად: საბა-სულხან ორბელიანი, 1886, დავით გურამიშვილი, 1887, ვახტანგ მეექვსე, 1887) შემდგენელი. ი. ჭავჭავაძის პირველი ბიოგრაფი („ილია ჭავჭავაძე“, (1898).
