კეზელი დავით

NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
გადასვლა: ნავიგაცია, ძიება
(მომხმარებელმა Masatiani გვერდი „დავით კეზელი“ გადაიტანა გვერდზე „კეზელი დავით“ გადამისამართებ...)
ხაზი 1: ხაზი 1:
 
[[ფაილი:Kezeli.jpg|thumb|150px|დავით კეზელი]]
 
[[ფაილი:Kezeli.jpg|thumb|150px|დავით კეზელი]]
'''კეზელი დავით''' (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“) (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი, სწავლობდა [[თბილისი|თბილისის]] სასულიერო სემინარიაში, სადაც შექმნა ე. წ. „საიდუმლო ორგანიზაცია“. დაწერა პროკლამაცია „[[საქართველო|საქართველოს]] ახალ თაობას“. ხალხოსნური მოღვაწეობისთვის დაპატიმრებული იყო (1873). თანამშრომლობდა მრავალ იმდროინდელ პერიოდულ გამოცემაში. ავტორია იუმორისტული [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესებისა]]: „სცენები მიროვოი სუდიასთან“, „ორცოლიანი“, „ბიძიასთან წამოხუმრება“, „დედა და შვილი“. ერთ-ერთმა პირველმა თარგმნა რუსულად [[ვაჟა-ფშაველა|ვაჟა-ფშაველას]] ლექსები (1886).
+
'''კეზელი დავით''' (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“). (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი.
 +
 
 +
სწავლობდა [[თბილისი|თბილისის]] სასულიერო სემინარიაში, სადაც შექმნა ე. წ. „საიდუმლო ორგანიზაცია“. დაწერა პროკლამაცია „საქართველოს ახალ თაობას“. ხალხოსნური მოღვაწეობისთვის დაპატიმრებული იყო (1873). თანამშრომლობდა მრავალ იმდროინდელ პერიოდულ გამოცემაში. ავტორია იუმორისტული [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესებისა]]: „სცენები მიროვოი სუდიასთან“, „ორცოლიანი“, „ბიძიასთან წამოხუმრება“, „დედა და შვილი“. ერთ-ერთმა პირველმა თარგმნა რუსულად [[ვაჟა-ფშაველა|ვაჟა-ფშაველას]] ლექსები (1886).
  
 
==წყარო==
 
==წყარო==
ხაზი 7: ხაზი 9:
 
[[კატეგორია: ქართველი პუბლიცისტები]]
 
[[კატეგორია: ქართველი პუბლიცისტები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]]
 +
[[კატეგორია:ქართველი მთარგმნელები]]
 +
[[კატეგორია:ქართველი ხალხოსნები]]
 
[[კატეგორია:კეზელები]]
 
[[კატეგორია:კეზელები]]

01:46, 17 ოქტომბერი 2023-ის ვერსია

დავით კეზელი

კეზელი დავით – (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“). (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი.

სწავლობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში, სადაც შექმნა ე. წ. „საიდუმლო ორგანიზაცია“. დაწერა პროკლამაცია „საქართველოს ახალ თაობას“. ხალხოსნური მოღვაწეობისთვის დაპატიმრებული იყო (1873). თანამშრომლობდა მრავალ იმდროინდელ პერიოდულ გამოცემაში. ავტორია იუმორისტული პიესებისა: „სცენები მიროვოი სუდიასთან“, „ორცოლიანი“, „ბიძიასთან წამოხუმრება“, „დედა და შვილი“. ერთ-ერთმა პირველმა თარგმნა რუსულად ვაჟა-ფშაველას ლექსები (1886).

წყარო

პირადი ხელსაწყოები
სახელთა სივრცე

ვარიანტები
მოქმედებები
ნავიგაცია
ხელსაწყოები