კეზელი დავით
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(ახალი გვერდი: დავით კეზელი '''კეზელი დავით''' (ფსევდონიმები: ...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 5 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Kezeli.jpg|thumb| | + | [[ფაილი:Kezeli.jpg|thumb|120პქ|დავით კეზელი]] |
| − | '''კეზელი დავით''' (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“) (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი | + | '''კეზელი დავით''' – (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“). (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი. |
| + | |||
| + | სწავლობდა [[თბილისი|თბილისის]] სასულიერო სემინარიაში, სადაც შექმნა ე. წ. „საიდუმლო ორგანიზაცია“. დაწერა პროკლამაცია „საქართველოს ახალ თაობას“. ხალხოსნური მოღვაწეობისთვის დაპატიმრებული იყო (1873). თანამშრომლობდა მრავალ იმდროინდელ პერიოდულ გამოცემაში. ავტორია იუმორისტული [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესებისა]]: „სცენები მიროვოი სუდიასთან“, „ორცოლიანი“, „ბიძიასთან წამოხუმრება“, „დედა და შვილი“. ერთ-ერთმა პირველმა თარგმნა რუსულად [[ვაჟა-ფშაველა|ვაჟა-ფშაველას]] ლექსები (1886). | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| ხაზი 7: | ხაზი 17: | ||
[[კატეგორია: ქართველი პუბლიცისტები]] | [[კატეგორია: ქართველი პუბლიცისტები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]] | [[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი მთარგმნელები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი ხალხოსნები]] | ||
[[კატეგორია:კეზელები]] | [[კატეგორია:კეზელები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 14:37, 18 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
კეზელი დავით – (ფსევდონიმები: „დავით სოსლანი“, „ზოილი“, „არაგველი“). (1854-1907) — პუბლიცისტი, დრამატურგი, მთარგმნელი, ხალხოსანი.
სწავლობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში, სადაც შექმნა ე. წ. „საიდუმლო ორგანიზაცია“. დაწერა პროკლამაცია „საქართველოს ახალ თაობას“. ხალხოსნური მოღვაწეობისთვის დაპატიმრებული იყო (1873). თანამშრომლობდა მრავალ იმდროინდელ პერიოდულ გამოცემაში. ავტორია იუმორისტული პიესებისა: „სცენები მიროვოი სუდიასთან“, „ორცოლიანი“, „ბიძიასთან წამოხუმრება“, „დედა და შვილი“. ერთ-ერთმა პირველმა თარგმნა რუსულად ვაჟა-ფშაველას ლექსები (1886).
