ანდრონიკაშვილი კონსტანტინე
(→წყარო) |
|||
| (2 მომხმარებლების 11 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Konstantine andronikashvili.jpg|thumb|200პქ|'''კონსტანტინე ანდრონიკაშვილი''']] | [[ფაილი:Konstantine andronikashvili.jpg|thumb|200პქ|'''კონსტანტინე ანდრონიკაშვილი''']] | ||
| − | '''კონსტანტინე | + | '''ანდრონიკაშვილი კონსტანტინე ემანუელის ძე''' - (1876, სოფ. [[კაჭრეთი (სოფელი)|კაჭრეთი]], სიღნაღის მაზრა - 1937, (1938?)) - ქართველი სოციალ-დემოკრატი, ჟურნალისტი. |
| − | == | + | ====ბიოგრაფია==== |
| − | + | 1897 წელს [[თბილისი|თბილისის]] მესამე გიმნაზიის დასრულების შემდეგ სწავლა მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე განაგრძო. მოგვიანებით იმავე ფაკულტეტზე კიევის უნივერსიტეტში გადავიდა. 1899-1900 წლებში პოლიტიკური აქტიურობის გამო, კ. ანდრონიკაშვილი უნივერსიტეტის მესამე | |
| + | კურსიდან გარიცხეს და მალე დააპატიმრეს. კიევის ციხეში 5 თვის პატიმრობის შემდეგ იგი იძულებული გახდა, თავის მშობლიურ სოფელში დაბრუნებულიყო. 1904 წელს ანდრონიკაშვილი კვლავ დააპატიმრეს და მეტეხის ციხეში იმყოფებოდა რამდენიმე თვე, რის შემდეგაც კვლავ მშობლიურ სოფელში გაამწესეს, სადაც | ||
| + | სოფლის გლეხკაცებში აქტიურად აწარმოებდა რევოლუციურ [[პროპაგანდა|პროპაგანდას]], ქმნიდა ორგანიზაციებს და მათ თბილისის სოციალ-დემოკრატიულ ორგანიზაციებთან აკავშირებდა. 1905 წელს თბილისის კომიტეტმა ის ალექსანდროპოლში გაგზავნა, რათა ალექსანდროპოლის, ერევნის, ყარსის დეპოს მუშათა ორგანიზაციები ამიერკავკასიის რკინიგზის მუშათა ცენტრთან დაეკავშირებინა. 1906 წელს იგი თბილისშია და სოციალ-დემოკრატიულ პრესაში პოლიტიკურ- | ||
| + | ეკონომიკურ საკითხებზე წერილებს ბეჭდავდა. 1906-1909 წლებში ის კვლავ პატიმრობაში იმყოფებოდა, რის შემდეგაც სამუდამოდ ციმბირში გადაასახლეს. 1914 წელს კ. ანდრონიკაშვილი გადასახლებიდან გამოიქცა, ერთხანს მოსკოვში იმალებოდა, ხოლო შემდეგ იძულებული გახდა, საზღვარგარეთ წასულიყო, ცხოვრობდა ჟენევაში, ლოზანაში, პარიზში, კვლავ ლოზანაში. | ||
| − | + | [[საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადება|საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების]] შემდეგ კ. ანდრონიკაშვილი აქტიურად მონაწილეობდა პოლიტიკურ საქმიანობაში. 1918 წელს შედიოდა [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|ეროვნული საბჭოს]] (პარლამენტის) შემადგენლობაში. 1919 წლის | |
| − | + | თებერვალში [[სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია|სოციალ-დემოკრატიული პარტიის]] სიით არჩეულ იქნა [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრად, 1919 წ-ის 12 მარტს პირველივე სხდომაზე ხელი მოაწერა [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს]]. | |
| − | [[ | + | |
| − | + | ||
| − | + | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაცია საბჭოთა რუსეთის მიერ|საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის]] შემდეგ მან აქტიური ბრძოლა გააჩაღა ბოლშევიკების საოკუპაციო [[რეჟიმი|რეჟიმის]] წინააღმდეგ. 1923 წელს ანდრონიკაშვილი დამოუკიდებლობის კომიტეტის თავმჯდომარე გახდა, | |
| + | რომელსაც [[1924 წლის აგვისტოს აჯანყება|1924 წლის აგვისტოს აჯანყების]] დამარცხებამდე ხელმძღვანელობდა. კ. ანდრონიკაშვილის ფსევდონიმი იყო „სოლომონი“. 1924 წლის 22 აგვისტოს „დამკომის“ უკანასკნელი სხდომა გაიმართა, რომელსაც ესწრებოდნენ: კ. ანდრონიკაშვილი, [[ჯავახიშვილი ივანე|ი. ჯავახიშვილი]], [[ამირეჯიბი შალვა|შ. ამირეჯიბი]]. 1924 წლის 3 სექტემბერს ანდრონიკაშვილი მცხეთის მილიციის ცხენოსანმა [[პატრული|პატრულმა]] შიომღვიმის მონასტერთან ახლოს „დამკომის“ სხვა წევრებთან ერთად დააპატიმრა. დაპატიმრებულმა ხელმძღვანელებმა, მუქარის ქვეშ, ხელი მოაწერეს განცხადებას „დამკომის“ დაშლის შესახებ. საბჭოთა სასამართლომ კ. ანდრონიკაშვილს სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა მიუსაჯა. სასამართლოზე წარმოთქმულ სიტყვაში ქართველ ხალხს მოუწოდა მშვიდობიანი გზით მოქმედებისკენ: „...[[აჯანყება|აჯანყების]] დამარცხება სრულიად არ ნიშნავს საქართველოს დამოუკიდებლობის იდეის დამარცხებას, გაკოტრებას, მხოლოდ სვლა აჯანყების გზით ამ იდეის ცხოვრებაში გასატარებლად, უნდა ჩაითვალოს ერთხელ და უკანასკნელად მავნე მეთოდად ერის ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურულ სადავო საკითხების გადაწყვეტაში. აჯანყების შედეგები და | ||
| + | მის შემდეგ შექმნილი მდგომარეობა, ავალებს საქართველოს ყველა ქართველ პოლიტიკურ პარტიებს დაადგნენ მშვიდობიან გზას და საბჭოთა კონსტიტუციის ფარგლებში, საბჭოთა ხელისუფლებასთან თანამშრომლობით და გზა და გზა ღონიერი და საღი კრიტიკით მიიღონ მონაწილეობა ქართველი ხალხის ეროვნულ | ||
| + | სახელმწიფოებრივ, ეკონომიკურ და კულტურულ აღმშენებლობაში. ეს არის ჩემი აზრი და საჭიროა რომ ყველა ქართული პარტიები დაადგნენ მშვიდობიან გზას...“. დიდი საბჭოთა ტერორის დროს გადაასახლეს ციმბირში, სადაც, სავარაუდოდ, დახვრიტეს დამფუძნებელი კრების სხვა წევრებთან ერთად. | ||
| − | + | ''ლელა სარალიძე'' | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==ლიტერატურა== | |
| + | * სცსა, ფ. 1836, აღწ. 1, საქმე 107; | ||
| + | * შსსა (3), ფ. 14, აღწ. 2, საქ. 40; | ||
| + | * შსს (3), ფ. 14, აღწ. 2, საქ. 28; | ||
| + | * ს. ზალდასტანიშვილი, „1924 წლის ამბოხება“, თბ., 1989; | ||
| + | * ლ. ჯიქია, „1924 წლის აჯანყება დასავლეთ საქართველოში“, თბ., 2011. | ||
| − | : | + | ==იხილე აგრეთვე== |
| + | [https://civiledu.wordpress.com/2019/07/08/%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%90%e1%83%a8%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%99%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a1%e1%83%a2%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%a2/ ანდრონიკაშვილი კონსტანტინე ემანუელის ძე] | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | [[საქართველოს | + | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] |
| + | [[კატეგორია:ქართველი ჟურნალისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკოსები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
[[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | [[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:1924 წლის აგვისტოს აჯანყების მონაწილეები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ანდრონიკაშვილები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ამიერკავკასიის სეიმის წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საბჭოთა რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]] | ||
| + | [[კატეგორია:საქართველოს საკონსტიტუციო კომისიის წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 22:38, 2 აპრილი 2024 მდგომარეობით
ანდრონიკაშვილი კონსტანტინე ემანუელის ძე - (1876, სოფ. კაჭრეთი, სიღნაღის მაზრა - 1937, (1938?)) - ქართველი სოციალ-დემოკრატი, ჟურნალისტი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
1897 წელს თბილისის მესამე გიმნაზიის დასრულების შემდეგ სწავლა მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე განაგრძო. მოგვიანებით იმავე ფაკულტეტზე კიევის უნივერსიტეტში გადავიდა. 1899-1900 წლებში პოლიტიკური აქტიურობის გამო, კ. ანდრონიკაშვილი უნივერსიტეტის მესამე კურსიდან გარიცხეს და მალე დააპატიმრეს. კიევის ციხეში 5 თვის პატიმრობის შემდეგ იგი იძულებული გახდა, თავის მშობლიურ სოფელში დაბრუნებულიყო. 1904 წელს ანდრონიკაშვილი კვლავ დააპატიმრეს და მეტეხის ციხეში იმყოფებოდა რამდენიმე თვე, რის შემდეგაც კვლავ მშობლიურ სოფელში გაამწესეს, სადაც სოფლის გლეხკაცებში აქტიურად აწარმოებდა რევოლუციურ პროპაგანდას, ქმნიდა ორგანიზაციებს და მათ თბილისის სოციალ-დემოკრატიულ ორგანიზაციებთან აკავშირებდა. 1905 წელს თბილისის კომიტეტმა ის ალექსანდროპოლში გაგზავნა, რათა ალექსანდროპოლის, ერევნის, ყარსის დეპოს მუშათა ორგანიზაციები ამიერკავკასიის რკინიგზის მუშათა ცენტრთან დაეკავშირებინა. 1906 წელს იგი თბილისშია და სოციალ-დემოკრატიულ პრესაში პოლიტიკურ- ეკონომიკურ საკითხებზე წერილებს ბეჭდავდა. 1906-1909 წლებში ის კვლავ პატიმრობაში იმყოფებოდა, რის შემდეგაც სამუდამოდ ციმბირში გადაასახლეს. 1914 წელს კ. ანდრონიკაშვილი გადასახლებიდან გამოიქცა, ერთხანს მოსკოვში იმალებოდა, ხოლო შემდეგ იძულებული გახდა, საზღვარგარეთ წასულიყო, ცხოვრობდა ჟენევაში, ლოზანაში, პარიზში, კვლავ ლოზანაში.
საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ კ. ანდრონიკაშვილი აქტიურად მონაწილეობდა პოლიტიკურ საქმიანობაში. 1918 წელს შედიოდა ეროვნული საბჭოს (პარლამენტის) შემადგენლობაში. 1919 წლის თებერვალში სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიით არჩეულ იქნა დამფუძნებელი კრების წევრად, 1919 წ-ის 12 მარტს პირველივე სხდომაზე ხელი მოაწერა საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს.
საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ მან აქტიური ბრძოლა გააჩაღა ბოლშევიკების საოკუპაციო რეჟიმის წინააღმდეგ. 1923 წელს ანდრონიკაშვილი დამოუკიდებლობის კომიტეტის თავმჯდომარე გახდა, რომელსაც 1924 წლის აგვისტოს აჯანყების დამარცხებამდე ხელმძღვანელობდა. კ. ანდრონიკაშვილის ფსევდონიმი იყო „სოლომონი“. 1924 წლის 22 აგვისტოს „დამკომის“ უკანასკნელი სხდომა გაიმართა, რომელსაც ესწრებოდნენ: კ. ანდრონიკაშვილი, ი. ჯავახიშვილი, შ. ამირეჯიბი. 1924 წლის 3 სექტემბერს ანდრონიკაშვილი მცხეთის მილიციის ცხენოსანმა პატრულმა შიომღვიმის მონასტერთან ახლოს „დამკომის“ სხვა წევრებთან ერთად დააპატიმრა. დაპატიმრებულმა ხელმძღვანელებმა, მუქარის ქვეშ, ხელი მოაწერეს განცხადებას „დამკომის“ დაშლის შესახებ. საბჭოთა სასამართლომ კ. ანდრონიკაშვილს სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა მიუსაჯა. სასამართლოზე წარმოთქმულ სიტყვაში ქართველ ხალხს მოუწოდა მშვიდობიანი გზით მოქმედებისკენ: „...აჯანყების დამარცხება სრულიად არ ნიშნავს საქართველოს დამოუკიდებლობის იდეის დამარცხებას, გაკოტრებას, მხოლოდ სვლა აჯანყების გზით ამ იდეის ცხოვრებაში გასატარებლად, უნდა ჩაითვალოს ერთხელ და უკანასკნელად მავნე მეთოდად ერის ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურულ სადავო საკითხების გადაწყვეტაში. აჯანყების შედეგები და მის შემდეგ შექმნილი მდგომარეობა, ავალებს საქართველოს ყველა ქართველ პოლიტიკურ პარტიებს დაადგნენ მშვიდობიან გზას და საბჭოთა კონსტიტუციის ფარგლებში, საბჭოთა ხელისუფლებასთან თანამშრომლობით და გზა და გზა ღონიერი და საღი კრიტიკით მიიღონ მონაწილეობა ქართველი ხალხის ეროვნულ სახელმწიფოებრივ, ეკონომიკურ და კულტურულ აღმშენებლობაში. ეს არის ჩემი აზრი და საჭიროა რომ ყველა ქართული პარტიები დაადგნენ მშვიდობიან გზას...“. დიდი საბჭოთა ტერორის დროს გადაასახლეს ციმბირში, სადაც, სავარაუდოდ, დახვრიტეს დამფუძნებელი კრების სხვა წევრებთან ერთად.
ლელა სარალიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- სცსა, ფ. 1836, აღწ. 1, საქმე 107;
- შსსა (3), ფ. 14, აღწ. 2, საქ. 40;
- შსს (3), ფ. 14, აღწ. 2, საქ. 28;
- ს. ზალდასტანიშვილი, „1924 წლის ამბოხება“, თბ., 1989;
- ლ. ჯიქია, „1924 წლის აჯანყება დასავლეთ საქართველოში“, თბ., 2011.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
ანდრონიკაშვილი კონსტანტინე ემანუელის ძე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
- ქართველი ჟურნალისტები
- ქართველი პოლიტიკოსები
- საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები
- საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები
- სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები
- 1924 წლის აგვისტოს აჯანყების მონაწილეები
- ანდრონიკაშვილები
- ამიერკავკასიის სეიმის წევრები
- საბჭოთა რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში
- საქართველოს საკონსტიტუციო კომისიის წევრები
- 1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები
