ამირანაშვილი მედეა
| (2 მომხმარებლების 19 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:MEDEA AMIRANAsVILI.jpg|thumb|250პქ|მედეა ამირანაშვილი]] | [[ფაილი:MEDEA AMIRANAsVILI.jpg|thumb|250პქ|მედეა ამირანაშვილი]] | ||
| − | '''ამირანაშვილი მედეა''' - (10. IX. 1930, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი. | + | '''ამირანაშვილი მედეა''' - (დ. 10. IX. 1930, თბილისი - გ. 2 დეკემბერი, 2023, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი. |
| − | ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სცენაზე (მარგარიტა, გუნოს „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ თეატრის წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი ( | + | ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] სცენაზე (მარგარიტა, [[გუნო შარლ|გუნოს]] „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ [[თეატრი|თეატრის]] წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი ([[პუჩინი ჯაკომო|პუჩინი]]ს „ჩიო-ჩიო-სანი“, „ბოჰემა“), ლეონორა, ვიოლეტა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „ტრუბადური“, „ტრავიატა“), ელზა ([[ვაგნერი რიხარდ|ვაგნერის]] „ლოენგრინი“) და სხვ. |
| − | თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), მ. გლინკას სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა. | + | თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), [[გლინკა მიხეილ|მ. გლინკას]] სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა. |
| ხაზი 13: | ხაზი 13: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | [[მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
==იხილე აგრეთვე== | ==იხილე აგრეთვე== | ||
[http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00005162/ მედეა ამირანაშვილი] | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00005162/ მედეა ამირანაშვილი] | ||
| − | [[კატეგორია:ვოკალისტები]] | + | |
| + | [[კატეგორია: ვოკალისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი ვოკალისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საქართველოს სსრ სახალხო არტისტები ]] | ||
| + | [[კატეგორია:საბჭოთა კავშირის სახალხო არტისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ზაქარია ფალიაშვილის პრემიის ლაურიატები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ამირანაშვილები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
| + | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 22:16, 6 მაისი 2025 მდგომარეობით
ამირანაშვილი მედეა - (დ. 10. IX. 1930, თბილისი - გ. 2 დეკემბერი, 2023, თბილისი), ქართველი მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი.
ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სცენაზე (მარგარიტა, გუნოს „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ თეატრის წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი (პუჩინის „ჩიო-ჩიო-სანი“, „ბოჰემა“), ლეონორა, ვიოლეტა (ვერდის „ტრუბადური“, „ტრავიატა“), ელზა (ვაგნერის „ლოენგრინი“) და სხვ.
თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), მ. გლინკას სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა.
[რედაქტირება] წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი
