მთის შროშანი
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:MTis SroSani.jpg|thumb|მთის შროშანი]] | + | [[ფაილი:MTis SroSani.jpg|thumb|250პქ|მთის შროშანი]] |
| + | '''მთის შროშანი''' – (Lilium szovitsium); ოჯახი: შროშანისებრნი (Liliaceae). მრავალწლიანი ბალახოვანი მცენარეა. ყვავილსაფარი გოგირდისფერია, ფორმით წაკვეთილ-უკუკონუსური, ლანცეტა ფორმის, ძირისკენ შევიწროებული, პრიალა, შიგნიდან მრავალი მუქი მეწამული ფერის წინწკლებით მოფენილი. ფოთლები ფართო-ლანცეტაა, ქვემოდან ძარღვების გასწვრივ შებუსული მოკლე ბეწვით, ოდნავ ხაოიანი. ღერო ხშირფოთლიანია, 70-150 სმ სიმაღლის. ყვ. ნაყ. V-IX. იზრდება მთის შუა, ზედა და სუბალპურ სარტყლებში – მდელოებზე, ტყისპირა ადგილებში, ქვიან და ღორღიან ეკოტოპებზე. მაღალი ბალახეულობის ერთ-ერთი ძირითადი კომპონენტია. კახეთში მისი ნახვა შესაძლებელია ლაგოდეხის დაცულ ტერიტორიაზე. | ||
| + | |||
| − | |||
| ხაზი 9: | ხაზი 10: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
კახეთის რეგიონის მცენარეები – 400 სახეობის მცენარე და 402 ფოტო; სარკვევზე იმუშავა კახაბერ სუხიტაშვილმა; რედაქტორი მაია ახალკაცი, თბილისი 2016. | კახეთის რეგიონის მცენარეები – 400 სახეობის მცენარე და 402 ფოტო; სარკვევზე იმუშავა კახაბერ სუხიტაშვილმა; რედაქტორი მაია ახალკაცი, თბილისი 2016. | ||
| − | |||
[[კატეგორია:მცენარეები]] | [[კატეგორია:მცენარეები]] | ||
[[კატეგორია:შროშანისებრნი]] | [[კატეგორია:შროშანისებრნი]] | ||
10:46, 12 აპრილი 2018-ის ვერსია
მთის შროშანი – (Lilium szovitsium); ოჯახი: შროშანისებრნი (Liliaceae). მრავალწლიანი ბალახოვანი მცენარეა. ყვავილსაფარი გოგირდისფერია, ფორმით წაკვეთილ-უკუკონუსური, ლანცეტა ფორმის, ძირისკენ შევიწროებული, პრიალა, შიგნიდან მრავალი მუქი მეწამული ფერის წინწკლებით მოფენილი. ფოთლები ფართო-ლანცეტაა, ქვემოდან ძარღვების გასწვრივ შებუსული მოკლე ბეწვით, ოდნავ ხაოიანი. ღერო ხშირფოთლიანია, 70-150 სმ სიმაღლის. ყვ. ნაყ. V-IX. იზრდება მთის შუა, ზედა და სუბალპურ სარტყლებში – მდელოებზე, ტყისპირა ადგილებში, ქვიან და ღორღიან ეკოტოპებზე. მაღალი ბალახეულობის ერთ-ერთი ძირითადი კომპონენტია. კახეთში მისი ნახვა შესაძლებელია ლაგოდეხის დაცულ ტერიტორიაზე.
წყარო
კახეთის რეგიონის მცენარეები – 400 სახეობის მცენარე და 402 ფოტო; სარკვევზე იმუშავა კახაბერ სუხიტაშვილმა; რედაქტორი მაია ახალკაცი, თბილისი 2016.
