საექიმო იარაღები
(ახალი გვერდი: საექიმო იარაღები '''საექიმო იარაღები''' ...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
| − | '''საექიმო იარაღები''' - | + | '''საექიმო იარაღები''' - ხალხური მედიცინის მონაპოვარი, ნივთიერი მასალა, რაც ათვალსაჩინოებს ამ დარგის განვითარების პრაქტიკულ ფორმებს და წარმოადგენს მის საილუსტრაციო მასალას. სამთავროს სამაროვანში მიკვლეულ იქნა ტრეპანირებული თავის ქალები, რომლებიც X-XI საუკუნეებით იქნა დათარიღებული. ზოგადად ჩამოყალიბებულია აზრი, რომ ტრავმების მკურნალობის პრაქტიკა საკმაოდ გავრცელებული იყო [[საქართველო|საქართველოში]], რაც ძირითადად წარმოებდა საექიმო იარაღების დახმარებით. |
| + | |||
| + | ქართული სამედიცინო იარაღების შესახებ საინტერესო ცნობებია დაცული XI ს. „უსწორო კარაბადინში“, XIIს. „წიგნი სააქიმო“-ში და XIV ს. ზაზა ფანასკერტელის „სამკურნალო წიგნში“. აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთმა წარმოშო ხალხური ქირურგიის მდიდარი ემპირიული გამოცდილება, რომელიც ვითარდებოდა ისეთი საექიმო იარაღების მეშვეობით, როგორიცაა: | ||
| + | |||
| + | * [[ასტამი]], | ||
| + | * სატეხი, | ||
| + | * ფიჩქი, | ||
| + | * სახოკი, | ||
| + | * დანა, | ||
| + | * ხმალიკა, | ||
| + | * ბორწკალი, | ||
| + | * მაშა, | ||
| + | * ილარი, | ||
| + | * ნესტარი, | ||
| + | * საფხეკი, | ||
| + | * ხვეწი, | ||
| + | * კოტოში, | ||
| + | * არტახი და სხვა. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ცნობილია, რომ ხევსური დასტაქრები თავიანთი დამზადებული საექიმო იარაღებით აკეთებდნენ საკმაოდ რთულ ოპერაციებს, მათ შორის თავის ქალის ტრეპანაციას. | ||
== ლიტერატურა == | == ლიტერატურა == | ||
| ხაზი 12: | ხაზი 32: | ||
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | ||
| + | [[კატეგორია:სამედიცინო იარაღები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 15:51, 21 იანვარი 2020 მდგომარეობით
საექიმო იარაღები - ხალხური მედიცინის მონაპოვარი, ნივთიერი მასალა, რაც ათვალსაჩინოებს ამ დარგის განვითარების პრაქტიკულ ფორმებს და წარმოადგენს მის საილუსტრაციო მასალას. სამთავროს სამაროვანში მიკვლეულ იქნა ტრეპანირებული თავის ქალები, რომლებიც X-XI საუკუნეებით იქნა დათარიღებული. ზოგადად ჩამოყალიბებულია აზრი, რომ ტრავმების მკურნალობის პრაქტიკა საკმაოდ გავრცელებული იყო საქართველოში, რაც ძირითადად წარმოებდა საექიმო იარაღების დახმარებით.
ქართული სამედიცინო იარაღების შესახებ საინტერესო ცნობებია დაცული XI ს. „უსწორო კარაბადინში“, XIIს. „წიგნი სააქიმო“-ში და XIV ს. ზაზა ფანასკერტელის „სამკურნალო წიგნში“. აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთმა წარმოშო ხალხური ქირურგიის მდიდარი ემპირიული გამოცდილება, რომელიც ვითარდებოდა ისეთი საექიმო იარაღების მეშვეობით, როგორიცაა:
- ასტამი,
- სატეხი,
- ფიჩქი,
- სახოკი,
- დანა,
- ხმალიკა,
- ბორწკალი,
- მაშა,
- ილარი,
- ნესტარი,
- საფხეკი,
- ხვეწი,
- კოტოში,
- არტახი და სხვა.
ცნობილია, რომ ხევსური დასტაქრები თავიანთი დამზადებული საექიმო იარაღებით აკეთებდნენ საკმაოდ რთულ ოპერაციებს, მათ შორის თავის ქალის ტრეპანაციას.
[რედაქტირება] ლიტერატურა
პ. ფირფილაშვილი, ნარკვევები ძველი ქართული მედიცინის ისტორიიდან, 1985წ. ე.ნ.
