ჩხიკვაძე ნოე
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ნოე ჩხიკვაძე“ გადაიტანა გვერდზე „ჩხიკვაძე ნოე“ გადამისამართე...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ჩხიკვაძე ნოე''' − (1883 − 1920), ქართველი პოეტი. დაიბადა სოფელ დიდ ჯიხაიშში. სწავლობდა ფოთის საქალაქო სასწავლებელში. 1912 წლიდან ლექციებს ისმენდა მოსკოვის შანიავსკის ინსტიტუტში. მისი პირველი ნაწარმოები 1908 წელს გამოქვეყნდა. მის პოეზიაში ნაჩვენებია ბედისაგან განწირულ ადამიანთა უნუგეშო ყოფა (ლექსები: „მონა ქალი”, „ცხოვრება”, „დიდხანს ვეძებდი” და სხვა). თავისუფლებისა და ბედნიერი მომავლის რწმენა გამოხატულია მის ლექსებში: „უცხო მხარე”, „მე არ ვტირი”, „გედის ყივილი”. დაკრძალულია დიდუბის პანთეონში. | + | '''ჩხიკვაძე ნოე''' − (1883 − 1920), [[ქართველები|ქართველი]] პოეტი. დაიბადა სოფელ დიდ ჯიხაიშში. სწავლობდა ფოთის საქალაქო სასწავლებელში. 1912 წლიდან ლექციებს ისმენდა მოსკოვის შანიავსკის ინსტიტუტში. მისი პირველი ნაწარმოები 1908 წელს გამოქვეყნდა. მის პოეზიაში ნაჩვენებია ბედისაგან განწირულ ადამიანთა უნუგეშო ყოფა (ლექსები: „მონა ქალი”, „ცხოვრება”, „დიდხანს ვეძებდი” და სხვა). თავისუფლებისა და ბედნიერი მომავლის რწმენა გამოხატულია მის ლექსებში: „უცხო მხარე”, „მე არ ვტირი”, „გედის ყივილი”. დაკრძალულია დიდუბის პანთეონში. |
16:07, 26 აპრილი 2022-ის ვერსია
ჩხიკვაძე ნოე − (1883 − 1920), ქართველი პოეტი. დაიბადა სოფელ დიდ ჯიხაიშში. სწავლობდა ფოთის საქალაქო სასწავლებელში. 1912 წლიდან ლექციებს ისმენდა მოსკოვის შანიავსკის ინსტიტუტში. მისი პირველი ნაწარმოები 1908 წელს გამოქვეყნდა. მის პოეზიაში ნაჩვენებია ბედისაგან განწირულ ადამიანთა უნუგეშო ყოფა (ლექსები: „მონა ქალი”, „ცხოვრება”, „დიდხანს ვეძებდი” და სხვა). თავისუფლებისა და ბედნიერი მომავლის რწმენა გამოხატულია მის ლექსებში: „უცხო მხარე”, „მე არ ვტირი”, „გედის ყივილი”. დაკრძალულია დიდუბის პანთეონში.
- შრომის ჰანგი
- შრომა, შრომა! მხოლოდ შრომა!
- მხოლოდ შრომის სიყვარული!
- მასში არის ჩვენი ნდომა,
- ჩვენი ყოფნის სიხარული!..
- როცა ოფლი შუბლს ერხევა,
- როცა ვკვნესით ცეცხლის ალში,
- მაშინ მადლი გულს ეფრქვევა,
- ფიქრით დავქრით მომავალში!
- ფიქრით დავქრით იქ, სად ძმობა,
- სიყვარული დანავარდობს,
- სადაც იშვებს ჩაგრულთ გრძნობა
- და სიცოცხლე ია-ვარდობს!
- გაუმარჯოს მაშ შრომის შვილს,
- გაუმარჯოს ჩაგრულთ კერას!
- გაუმარჯოს ვინც ყურს უგდებს
- ჩვენს კილოს და ჩვვნს სიმღერას!
