სიუიტა
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''სიუიტა''' — (ფრანგ. suite რიგი, თანმიმდევრობა), ციკლური ფორმის მუსიკალური ნაწარმოები; შედგება რიგი დამოუკიდებელი დასრულებული [[პიესა (მუსიკალური ნაწარმოები)|პიესებისაგან]], რომლებიც განსხვავდებიან შინაარსის, აგებულების მხრივ და მონაცვლეობენ კონტრასტის პრინციპით. | '''სიუიტა''' — (ფრანგ. suite რიგი, თანმიმდევრობა), ციკლური ფორმის მუსიკალური ნაწარმოები; შედგება რიგი დამოუკიდებელი დასრულებული [[პიესა (მუსიკალური ნაწარმოები)|პიესებისაგან]], რომლებიც განსხვავდებიან შინაარსის, აგებულების მხრივ და მონაცვლეობენ კონტრასტის პრინციპით. | ||
| − | სიუიტა წარმოიშვა [[ხალხური მუსიკა|ხალხურ მუსიკაში]], როგორც სხვადასხვა ხასიათის ცეკვების თანმიმდევრობა. პროფესიულ შემოქმედებაში სიუიტა შემოვიდა XVI ს. [[იტალია]]ში. მასში დაპირისპირებული იყო 2 ცეკვა — ნელი, საფერხულო „[[პავანა]]“ და ცოცხალი, სწრაფი „[[გალიარდა]]“. XVII—XVIII სს. სიუიტაში გაერთიანებული იყო 4 პიესა: [[ალემანდა]], [[კურანტა]], [[სარაბანდა]] და [[ჟიგა]], ისინი ერთ ტონალობაში იწერებოდა. | + | სიუიტა წარმოიშვა [[ხალხური მუსიკა|ხალხურ მუსიკაში]], როგორც სხვადასხვა ხასიათის ცეკვების თანმიმდევრობა. პროფესიულ შემოქმედებაში სიუიტა შემოვიდა XVI ს. [[იტალია]]ში. მასში დაპირისპირებული იყო 2 [[ცეკვა]] — ნელი, საფერხულო „[[პავანა]]“ და ცოცხალი, სწრაფი „[[გალიარდა]]“. XVII—XVIII სს. სიუიტაში გაერთიანებული იყო 4 პიესა: [[ალემანდა]], [[კურანტა]], [[სარაბანდა]] და [[ჟიგა]], ისინი ერთ ტონალობაში იწერებოდა. |
XIX ს. მიწურულში ფართო გავრცელება პოვა სიუიტამ, რომელიც დაფუძნებული იყო საბალეტო, საოპერო და დრამატული სპექტაკლებისათვის დაწერილ მუსიკაზე. XX ს. საბალეტო სიუიტის ჟანრი განავითარეს რაველმა, სტრავინსკიმ და სხვ. | XIX ს. მიწურულში ფართო გავრცელება პოვა სიუიტამ, რომელიც დაფუძნებული იყო საბალეტო, საოპერო და დრამატული სპექტაკლებისათვის დაწერილ მუსიკაზე. XX ს. საბალეტო სიუიტის ჟანრი განავითარეს რაველმა, სტრავინსკიმ და სხვ. | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:30, 20 იანვარი 2022 მდგომარეობით
სიუიტა — (ფრანგ. suite რიგი, თანმიმდევრობა), ციკლური ფორმის მუსიკალური ნაწარმოები; შედგება რიგი დამოუკიდებელი დასრულებული პიესებისაგან, რომლებიც განსხვავდებიან შინაარსის, აგებულების მხრივ და მონაცვლეობენ კონტრასტის პრინციპით.
სიუიტა წარმოიშვა ხალხურ მუსიკაში, როგორც სხვადასხვა ხასიათის ცეკვების თანმიმდევრობა. პროფესიულ შემოქმედებაში სიუიტა შემოვიდა XVI ს. იტალიაში. მასში დაპირისპირებული იყო 2 ცეკვა — ნელი, საფერხულო „პავანა“ და ცოცხალი, სწრაფი „გალიარდა“. XVII—XVIII სს. სიუიტაში გაერთიანებული იყო 4 პიესა: ალემანდა, კურანტა, სარაბანდა და ჟიგა, ისინი ერთ ტონალობაში იწერებოდა.
XIX ს. მიწურულში ფართო გავრცელება პოვა სიუიტამ, რომელიც დაფუძნებული იყო საბალეტო, საოპერო და დრამატული სპექტაკლებისათვის დაწერილ მუსიკაზე. XX ს. საბალეტო სიუიტის ჟანრი განავითარეს რაველმა, სტრავინსკიმ და სხვ.
