ჯაყელი ბოცო ბოცოს ძე
(→წყარო) |
(→წყაროები) |
||
ხაზი 4: | ხაზი 4: | ||
==წყაროები== | ==წყაროები== | ||
− | ჟამთააღმწერელი 1959: 153, 174-178; შარაშიძე 1982: 15-17; 58. პიპო - ეზოს ჩ. და, სავარაუდოდ, გორის მოურავი. 1365 წ. (ქისკ 2013: 48). | + | * ჟამთააღმწერელი 1959: 153, 174-178; |
+ | * შარაშიძე 1982: 15-17; 58. | ||
+ | * პიპო - ეზოს ჩ. და, სავარაუდოდ, გორის მოურავი. 1365 წ. (ქისკ 2013: 48). | ||
==წყარო== | ==წყარო== |
15:52, 16 ივნისი 2023-ის ვერსია
ბოცო ბოცოს ძე ჯაყელი - ჩუხჩარეხი XIII ს. 20-იანი წწ. სამცხის ერისთავთ-ერისთავის და სპასალარის, ბოცოს ძე. ჩუხჩარეხის სახელოს მფლობელია გიორგის-ლაშას და რუსუდანის მეფობაში. მის მიერ ჩუხჩარეხობის ფლობას ადასტურებს ალის მონასტრის სვინაქსარში მის სახელზე დადებული ორი სააღაპე ჩანაწერი. გიორგი-ლაშას დროს იგი მესხთა მოწინავე ლაშქართან ერთად მონაწილეობდა ქალაქ განძის აღებაში. მან და მისმა ძმამ განსაკუთრებით თვალსაჩინო როლი შეასრულეს 1226/1227 წ. ხვარაზმელთა შემოსევისას თბილისის დაცვის საქმეში. მტრისაგან ქუთაისში გარიდებულმა რუსუდანმა ბოცო და მემნა ბოცოს ძეებს უბრძანა ჯალალადინის ლაშქრისაგან ქალაქის დაცვა.
წყაროები
- ჟამთააღმწერელი 1959: 153, 174-178;
- შარაშიძე 1982: 15-17; 58.
- პიპო - ეზოს ჩ. და, სავარაუდოდ, გორის მოურავი. 1365 წ. (ქისკ 2013: 48).
წყარო
ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში. [ენციკლოპედიური ლექსიკონი]. – კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი. – თბილისი2017