შაირობა
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''შაირობა | + | '''შაირობა''' – ძველი ქართული შეჯიბრება გამოცანების შეთხზვასა და გამოცნობაში, ქარგამულ მახვილსიტყვაობასა და მოლექსეობაში (უმთავრესად [[ნადი|ნადიმობის]] დროს). |
წარმოდგება არაბული სიტყვიდან „შარ“, რაც ლექსს ნიშნავს. მოშაირე ერქვა „საქებართა და სალოცავ ლექსთა მთქმელს“ (ი. აბულაძე). [[რუსთაველი შოთა|რუსთაველი]]ს ეპოქაში მოშაირე ლექსის მთხზველიც იყო და მხატვრულად წარმომთქმელიც. „ვეფხისტყაოსანში“ არის შაირობათა ჩამონათვალი: მცირე შაირი, სანადიმო, სამღერელი (სათამაშო), სააშიკო, სალაღობო (სახუმარო), ამხანაგთა სათრეველი (გასაკილავი). | წარმოდგება არაბული სიტყვიდან „შარ“, რაც ლექსს ნიშნავს. მოშაირე ერქვა „საქებართა და სალოცავ ლექსთა მთქმელს“ (ი. აბულაძე). [[რუსთაველი შოთა|რუსთაველი]]ს ეპოქაში მოშაირე ლექსის მთხზველიც იყო და მხატვრულად წარმომთქმელიც. „ვეფხისტყაოსანში“ არის შაირობათა ჩამონათვალი: მცირე შაირი, სანადიმო, სამღერელი (სათამაშო), სააშიკო, სალაღობო (სახუმარო), ამხანაგთა სათრეველი (გასაკილავი). | ||
21:43, 23 აგვისტო 2023-ის ვერსია
შაირობა – ძველი ქართული შეჯიბრება გამოცანების შეთხზვასა და გამოცნობაში, ქარგამულ მახვილსიტყვაობასა და მოლექსეობაში (უმთავრესად ნადიმობის დროს).
წარმოდგება არაბული სიტყვიდან „შარ“, რაც ლექსს ნიშნავს. მოშაირე ერქვა „საქებართა და სალოცავ ლექსთა მთქმელს“ (ი. აბულაძე). რუსთაველის ეპოქაში მოშაირე ლექსის მთხზველიც იყო და მხატვრულად წარმომთქმელიც. „ვეფხისტყაოსანში“ არის შაირობათა ჩამონათვალი: მცირე შაირი, სანადიმო, სამღერელი (სათამაშო), სააშიკო, სალაღობო (სახუმარო), ამხანაგთა სათრეველი (გასაკილავი).
შაირობა თხზვასა და მოშაირეთა შეჯიბრსაც გულისხმობდა და ამას „გაშაირება“ ერქვა. იოანე ბაგრატიონი შაირობას მოიხსენიებს როგორც „დრამატიკებრ ანუ მგალობელობით მოლექსეობას“.
