ბესარიონ ნიჟარაძე
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(→წყარო) |
|||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
− | ''' | + | [[ფაილი:Besarioni.jpg|thumb|ბესარიონ ნიჟარაძე („თავისუფალი სვანი")]] |
+ | '''ნიჟარაძე ბესარიონ''' (ფსევდონიმი: „თავისუფალი სვანი“) (1852-1919) — პუბლიცისტი, სვანეთის ისტორიისა და ეთნოგრაფიის მკვლევარი, [[მწიგნობარი]]. დაამთავრა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელი (1874), სწავლობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში (1874–78). 1892 წ. [[მღვდელი|მღვდლად]] ეკურთხა. 1907 წ. აირჩიეს [[საქართველო|საქართველოს]] საისტორიო და საეთნოგრაფიო საზოგადოების ნამდვილ წევრად. პირველი წერილი გამოაქვეყნა 1873 წ. სისტემატურად თანამშრომლობდა ქართულ პერიოდულ პრესაში. თავის წერილებსა და ნარკვევებში ეხებოდა [[სვანეთი|სვანეთის]] ისტორიის, ეთნოგრაფიის, [[არქეოლოგია|არქეოლოგიის]], [[ფოლკლორი|ფოლკლორის]], გეოგრაფიის, ენის საკითხებს. ბ. ნიჟარაძის თხზულებები თავმოყრილია წიგნში „ისტორიულ-ეთნოგრაფიული წერილები“ (ტ. I-II, 1962-64), რომელიც თარგმნილია რუსულად და გერმანულად. | ||
− | + | ==წყარო== | |
+ | * [[ქართული მწერლობა: ლექსიკონი-ცნობარი]]. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
[[კატეგორია:ქართული ხალხური ზეპირსიტყვიერების შემკრებლები]] | [[კატეგორია:ქართული ხალხური ზეპირსიტყვიერების შემკრებლები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი ეთნოგრაფები]] | [[კატეგორია:ქართველი ეთნოგრაფები]] | ||
+ | [[კატეგორია: ქართველი სასულიერო პირები]] | ||
[[კატეგორია:ნიჟარაძეები]] | [[კატეგორია:ნიჟარაძეები]] |
11:22, 12 ოქტომბერი 2023-ის ვერსია
ნიჟარაძე ბესარიონ (ფსევდონიმი: „თავისუფალი სვანი“) (1852-1919) — პუბლიცისტი, სვანეთის ისტორიისა და ეთნოგრაფიის მკვლევარი, მწიგნობარი. დაამთავრა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელი (1874), სწავლობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში (1874–78). 1892 წ. მღვდლად ეკურთხა. 1907 წ. აირჩიეს საქართველოს საისტორიო და საეთნოგრაფიო საზოგადოების ნამდვილ წევრად. პირველი წერილი გამოაქვეყნა 1873 წ. სისტემატურად თანამშრომლობდა ქართულ პერიოდულ პრესაში. თავის წერილებსა და ნარკვევებში ეხებოდა სვანეთის ისტორიის, ეთნოგრაფიის, არქეოლოგიის, ფოლკლორის, გეოგრაფიის, ენის საკითხებს. ბ. ნიჟარაძის თხზულებები თავმოყრილია წიგნში „ისტორიულ-ეთნოგრაფიული წერილები“ (ტ. I-II, 1962-64), რომელიც თარგმნილია რუსულად და გერმანულად.