ამირანაშვილი პეტრე
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''პეტრე ამირანაშვილი''' - (16. XI. 1907, სოფ. ნიგოეთი, ახლანდელი ლანჩხუთის რ-ნი, – 26. XI. 1976, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ბარიტონი), [[საქართველო|საქართველოს]], სსრკ და სომხეთის სახალხო არტისტი. | '''პეტრე ამირანაშვილი''' - (16. XI. 1907, სოფ. ნიგოეთი, ახლანდელი ლანჩხუთის რ-ნი, – 26. XI. 1976, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ბარიტონი), [[საქართველო|საქართველოს]], სსრკ და სომხეთის სახალხო არტისტი. | ||
| − | 1930 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. ო. ბახუტაშვილ-შულგინას კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა. | + | 1930 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინას]] კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა. |
აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|ო. თაქთაქიშვილის]] „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების ლაურეატი. | აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|ო. თაქთაქიშვილის]] „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების ლაურეატი. | ||
| ხაზი 19: | ხაზი 19: | ||
[[კატეგორია:ქართველი მომღერლები]] | [[კატეგორია:ქართველი მომღერლები]] | ||
[[კატეგორია:ამირანაშვილები]] | [[კატეგორია:ამირანაშვილები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
10:43, 10 აგვისტო 2017-ის ვერსია
პეტრე ამირანაშვილი - (16. XI. 1907, სოფ. ნიგოეთი, ახლანდელი ლანჩხუთის რ-ნი, – 26. XI. 1976, თბილისი), ქართველი მომღერალი (ბარიტონი), საქართველოს, სსრკ და სომხეთის სახალხო არტისტი.
1930 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. ო. ბახუტაშვილ-შულგინას კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა.
აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო (ვერდის „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია (ო. თაქთაქიშვილის „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების ლაურეატი.
წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")
