ამირანაშვილი მედეა
(→იხილე აგრეთვე) |
|||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''ამირანაშვილი მედეა''' - (10. IX. 1930, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი. | '''ამირანაშვილი მედეა''' - (10. IX. 1930, თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი. | ||
| − | ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] სცენაზე (მარგარიტა, [[გუნო შარლ|გუნოს]] „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ [[თეატრი|თეატრის]] წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი (პუჩინის „ჩიო-ჩიო-სანი“, „ბოჰემა“), ლეონორა, ვიოლეტა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „ტრუბადური“, „ტრავიატა“), ელზა ([[ვაგნერი რიხარდ|ვაგნერის]] „ლოენგრინი“) და სხვ. | + | ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] სცენაზე (მარგარიტა, [[გუნო შარლ|გუნოს]] „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ [[თეატრი|თეატრის]] წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი (პუჩინის „ჩიო-ჩიო-სანი“, „ბოჰემა“), ლეონორა, ვიოლეტა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „ტრუბადური“, „ტრავიატა“), ელზა ([[ვაგნერი რიხარდ|ვაგნერის]] „ლოენგრინი“) და სხვ. |
თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), [[გლინკა მიხეილ|მ. გლინკას]] სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა. | თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), [[გლინკა მიხეილ|მ. გლინკას]] სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა. | ||
| ხაზი 26: | ხაზი 26: | ||
[[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
[[კატეგორია:ქართული მუსუკის ისტორია]] | [[კატეგორია:ქართული მუსუკის ისტორია]] | ||
| + | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] | ||
11:44, 23 მაისი 2019-ის ვერსია
ამირანაშვილი მედეა - (10. IX. 1930, თბილისი), ქართველი მომღერალი (სოპრანო). საქართველოსა და სსრკ სახალხო არტისტი.
ამირანაშვილმა 1954 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ ს. ინაშვილის კლასი). იმავე წელს შედგა მისი დებიუტი თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სცენაზე (მარგარიტა, გუნოს „ფაუსტი“). ამის შემდეგ იგი ამ თეატრის წამყვანი სოლისტია და ასრულებს სოპრანოს მთავარ პარტიებს: მარო, ეთერი, მარიხი (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ლელა (რ. ლაღიძის „ლელა“), ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ბატერფლაი, მიმი (პუჩინის „ჩიო-ჩიო-სანი“, „ბოჰემა“), ლეონორა, ვიოლეტა (ვერდის „ტრუბადური“, „ტრავიატა“), ელზა (ვაგნერის „ლოენგრინი“) და სხვ.
თბილისის სახელობის კონსერვატორიის პედაგოგი, პროფესორი (1981), ქუთაისის საოპერო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი (1991-იდან), მ. გლინკას სახელობის კონკურსის (1962, მოსკოვი), „მადამ ბატერფლაის“ საერთაშორისო კონკურსის (ოსაკა, 1970) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატია (1971). გასტროლებს მართავდა მრავალ ქვეყანაში. ამირანაშვილის ხელოვნებამ ფართო აღიარება მოიპოვა.
წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")
