ვეფხვის დატირება

ვეფხვის დატირება - მონადირეთა უძველესი ჩვეულება, ტოტემისტური რწმენის გადმონაშთი. ტექსტი ლექს-ფორმულების სახითაა შემორჩენილი. სრულდებოდა ფერხულით. ვეფხვს რამდენი ზოლიც ჰქონდა, იმდენი დატირება უნდა თქმულიყო. დატირების აზრი იმაშია რომ მონადირე „ნანობს“ ნადირის მოკელას, მის წინაშე „ბოდიშს“ იხდის.

ნ. შამანაძე

ლიტერატურა

• ე. ვირსალაძე, ქართული სამონადირეო ეპოსი, 1964, გე. 27;
• მ. ჩიქოვანი, ვეფხვის დატირება. ბურძნული და ქართული მითოლოგიის საკითხები, 1971, გვ. 257.

წყარო

ქართული ფოლკლორის ლექსიკონი: ნაწილი I