ჰომოფონია

ჰომოფონია – (ბერძ. homos – თანაბარი და phone – ბგერა, ხმა), მრავალხმიანობის ნაირსახეობა, რომელშიც პოლიფონიისაგან განსხვავებით, ერთ-ერთ (უმთავრესად მაღალ) ხმას წამყვანი მნიშვნელობა აქვს. დანარჩენი ხმები კი ექვემდებარება და თან ახლავს მას. ჰომოფონია ჩამოყალიბდა და გავრცელდა აღორძინების ეპოქაში მუსიკის ახალ ჟანრებში — ოპერაში, ორატორიაში, კანტატაში, საკრავიერ მუსიკაში. ჰომოფონიის განვითარების ისტორიაში გამოყოფენ 2 პერიოდს; გენერალ-ბასისა (1600-1750; ამავე პერიოდში მოღვაწობდნენ უდიდესი პოლიფონისტები ი. ბახი და გ. ჰენდელი) და ვენის კლასიკური სკოლისა და მათი გამგრძელებლების (1750-1900) მოღვაწეობის პერიოდს. ჰომოფონიის განვითარებას მოჰყვა კლასიკური ჰარმონიის პრინციპების ჩამოყალიბება.

წყარო

მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი