გიორგი V
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „გიორგი მეხუთე“ გადაიტანა გვერდზე „გიორგი V“) |
Labashidze (განხილვა | წვლილი) |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Giorgi brwyinvale.jpg|thumb|250პქ|მეფე გიორგი ბრწყინვალე]] | [[ფაილი:Giorgi brwyinvale.jpg|thumb|250პქ|მეფე გიორგი ბრწყინვალე]] | ||
| − | '''გიორგი V ბრწყინვალე''' - [[საქართველო|საქართველოს]] მეფე 1314–46, დემეტრე II-ის ძე, ბექა ჯაყელის ასულის, ნათელასაგან. | + | '''გიორგი V ბრწყინვალე''' - [[საქართველო|საქართველოს]] მეფე 1314–46, [[დემეტრე II|დემეტრე II-ის]] ძე, [[ჯაყელი ბექა (I)|ბექა ჯაყელის]] ასულის, ნათელასაგან. |
გიორგი V ფრთხილი და გონიერი პოლიტიკოსი იყო, ნდობით სარგებლობდა მონღოლთა ილხანის კარზე, რამაც საშუალება მისცა გამოესწორებინა საქართველოს საშინაო მდგომარეობა; | გიორგი V ფრთხილი და გონიერი პოლიტიკოსი იყო, ნდობით სარგებლობდა მონღოლთა ილხანის კარზე, რამაც საშუალება მისცა გამოესწორებინა საქართველოს საშინაო მდგომარეობა; | ||
| + | |||
1329 წელს მან შემოიერთა ლიხთიმერეთის სამეფო, ხოლო 1334 წელს ცენტრალური ხელისუფლების გავლენა განამტკიცა სამცხის საათაბაგოში. ამრიგად, აღდგა საქართველოს სახელმწიფოებრივი მთლიანობა. | 1329 წელს მან შემოიერთა ლიხთიმერეთის სამეფო, ხოლო 1334 წელს ცენტრალური ხელისუფლების გავლენა განამტკიცა სამცხის საათაბაგოში. ამრიგად, აღდგა საქართველოს სახელმწიფოებრივი მთლიანობა. | ||
| ხაზი 8: | ხაზი 9: | ||
ისარგებლა შექმნილი სიტუაციით, საქართველოდან გააძევა მონღოლთა რაზმები და ქვეყანას ფაქტობრივი დამოუკიდებლობა დაუბრუნა. | ისარგებლა შექმნილი სიტუაციით, საქართველოდან გააძევა მონღოლთა რაზმები და ქვეყანას ფაქტობრივი დამოუკიდებლობა დაუბრუნა. | ||
| − | გიორგი ბრწყინვალეს უყურადღებოდ არც საეკლესიო საქმეები დაუტოვებია. მან შეკრიბა ქართლისა და აფხაზეთის კათალიკოსები, სრულიად საქართველოს ეპისკოპოსები და შესაბამისი დადგენილება მიაღებინა. მან საქართველოს ფარგლებს გარეთაც განამტკიცა ქართული ეკლესიის უფლებები, კერძოდ - იერუსალიმში. | + | გიორგი ბრწყინვალეს უყურადღებოდ არც საეკლესიო საქმეები დაუტოვებია. მან შეკრიბა ქართლისა და აფხაზეთის [[კათალიკოსი|კათალიკოსები]], სრულიად საქართველოს [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოსები]] და შესაბამისი დადგენილება მიაღებინა. მან საქართველოს ფარგლებს გარეთაც განამტკიცა ქართული [[ეკლესია|ეკლესიის]] უფლებები, კერძოდ - [[იერუსალიმი|იერუსალიმში]]. |
XIV ს-ში მონასტრებში კვლავ გაჩაღებულა შემოქმედებითი მუშაობა. ამ დროს შეიქმნა ორიგინალური ქართული თხზულებანი - ლუკა იერუსალიმელისა და ნიკოლოზ დვალის მარტვილობის შესახებ, შედგა კრებულები, შეგროვილი იქნა ხელნაწერები. | XIV ს-ში მონასტრებში კვლავ გაჩაღებულა შემოქმედებითი მუშაობა. ამ დროს შეიქმნა ორიგინალური ქართული თხზულებანი - ლუკა იერუსალიმელისა და ნიკოლოზ დვალის მარტვილობის შესახებ, შედგა კრებულები, შეგროვილი იქნა ხელნაწერები. | ||
| ხაზი 14: | ხაზი 15: | ||
XIV ს-ში ქართველებს პეტრიწონის მონასტერიც მტკიცედ ეპყრათ. იმ დროს იქ ჯერ კიდევ ქართულენოვანი სასწავლებელი - სემინარია არსებობდა | XIV ს-ში ქართველებს პეტრიწონის მონასტერიც მტკიცედ ეპყრათ. იმ დროს იქ ჯერ კიდევ ქართულენოვანი სასწავლებელი - სემინარია არსებობდა | ||
| − | საქართველოს წინაშე გაწეული დიდი ღვაწლისათვის შთამომავლობამ გიორგი V-ს „ბრწყინვალე” უწოდა. გიორგი ბრწყინვალე „კეთილი მეფობით მეფობდა“ 32 წელი. იგი თბილისში გარდაიცვალა 1346 წელს. დასაფლავებულია გელათში. | + | საქართველოს წინაშე გაწეული დიდი ღვაწლისათვის შთამომავლობამ გიორგი V-ს „ბრწყინვალე” უწოდა. გიორგი ბრწყინვალე „კეთილი მეფობით მეფობდა“ 32 წელი. იგი [[თბილისი|თბილისში]] გარდაიცვალა 1346 წელს. დასაფლავებულია გელათში. |
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | * ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | * [[ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
* ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | * ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ||
| − | [[კატეგორია:საქართველოს მეფეები]] | + | [[კატეგორია:გაერთიანებული საქართველოს მეფეები]] |
[[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | [[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | ||
13:37, 20 მარტი 2018-ის ვერსია
გიორგი V ბრწყინვალე - საქართველოს მეფე 1314–46, დემეტრე II-ის ძე, ბექა ჯაყელის ასულის, ნათელასაგან.
გიორგი V ფრთხილი და გონიერი პოლიტიკოსი იყო, ნდობით სარგებლობდა მონღოლთა ილხანის კარზე, რამაც საშუალება მისცა გამოესწორებინა საქართველოს საშინაო მდგომარეობა;
1329 წელს მან შემოიერთა ლიხთიმერეთის სამეფო, ხოლო 1334 წელს ცენტრალური ხელისუფლების გავლენა განამტკიცა სამცხის საათაბაგოში. ამრიგად, აღდგა საქართველოს სახელმწიფოებრივი მთლიანობა.
1335 წელს ილხან აბუ საიდის გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო საილხანოს სწრაფი დაშლა. გიორგი V-მ ისარგებლა შექმნილი სიტუაციით, საქართველოდან გააძევა მონღოლთა რაზმები და ქვეყანას ფაქტობრივი დამოუკიდებლობა დაუბრუნა.
გიორგი ბრწყინვალეს უყურადღებოდ არც საეკლესიო საქმეები დაუტოვებია. მან შეკრიბა ქართლისა და აფხაზეთის კათალიკოსები, სრულიად საქართველოს ეპისკოპოსები და შესაბამისი დადგენილება მიაღებინა. მან საქართველოს ფარგლებს გარეთაც განამტკიცა ქართული ეკლესიის უფლებები, კერძოდ - იერუსალიმში.
XIV ს-ში მონასტრებში კვლავ გაჩაღებულა შემოქმედებითი მუშაობა. ამ დროს შეიქმნა ორიგინალური ქართული თხზულებანი - ლუკა იერუსალიმელისა და ნიკოლოზ დვალის მარტვილობის შესახებ, შედგა კრებულები, შეგროვილი იქნა ხელნაწერები.
XIV ს-ში ქართველებს პეტრიწონის მონასტერიც მტკიცედ ეპყრათ. იმ დროს იქ ჯერ კიდევ ქართულენოვანი სასწავლებელი - სემინარია არსებობდა
საქართველოს წინაშე გაწეული დიდი ღვაწლისათვის შთამომავლობამ გიორგი V-ს „ბრწყინვალე” უწოდა. გიორგი ბრწყინვალე „კეთილი მეფობით მეფობდა“ 32 წელი. იგი თბილისში გარდაიცვალა 1346 წელს. დასაფლავებულია გელათში.
წყარო
- ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი
- ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
