ხულუგო
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Xulugo.jpg|thumb| | + | [[ფაილი:Xulugo.jpg|thumb|150პქ|'''ხულუგო''']] |
'''ხულუგო''' - [[რბილი ხორბალი|რბილი ხორბლის]] ეს ჯიში ეკოლოგიური ნიშან-თვისებებით ძალიან ახლოს დგას „[[იფქლი|იფქლის]]“ ფორმებთან. ის „იფქლის“ უფხო ანალოგია. | '''ხულუგო''' - [[რბილი ხორბალი|რბილი ხორბლის]] ეს ჯიში ეკოლოგიური ნიშან-თვისებებით ძალიან ახლოს დგას „[[იფქლი|იფქლის]]“ ფორმებთან. ის „იფქლის“ უფხო ანალოგია. | ||
ლ. დეკაპრელევიჩი (1938) თავის შრომაში - „შოთა რუსთაველის ეპოქის მინდვრის უმთავრესი კულტურები“ - ამ [[ხორბალი|ხორბლის]] არსებობას XII ს.-ში მიუთითებს. | ლ. დეკაპრელევიჩი (1938) თავის შრომაში - „შოთა რუსთაველის ეპოქის მინდვრის უმთავრესი კულტურები“ - ამ [[ხორბალი|ხორბლის]] არსებობას XII ს.-ში მიუთითებს. | ||
| − | ხულუგოს ახასიათებს მაღალი, სწორმდგომი, ფართოფოთლოვანი ღერო, უხვმოსავლიანია; შემოდგომით დათესვისას უკეთეს შედეგს იძლევა, არ წვება; განსაკუთრებით გამძლეა ყვითელი ჟანგას მიმართ. | + | ხულუგოს ახასიათებს მაღალი, სწორმდგომი, ფართოფოთლოვანი [[ღერო]], უხვმოსავლიანია; შემოდგომით დათესვისას უკეთეს შედეგს იძლევა, არ წვება; განსაკუთრებით გამძლეა ყვითელი ჟანგას მიმართ. |
| − | XIX ს.-ის მონაცემებით, ხულუგო მოჰყავდათ ლეჩხუმსა და [[რაჭა|რაჭაში]]; XX ს.-ის 20-60-იან წლებშიც მისი გავრცელების ძირითადი რეგიონი რაჭა-ლეჩხუმი იყო. | + | XIX ს.-ის მონაცემებით, ხულუგო მოჰყავდათ [[ლეჩხუმი|ლეჩხუმსა]] და [[რაჭა|რაჭაში]]; XX ს.-ის 20-60-იან წლებშიც მისი გავრცელების ძირითადი რეგიონი რაჭა-ლეჩხუმი იყო. |
ჯიშის ადგილობრივი სახელწოდებებია: „რაჭულა“, „ხოტორა“ და სხვ. ხულუგო მსხვილმარცვლიანი, დიდთავთავიანი, მაღალმოსავლიანი ჯიშია. მისი მარცვლის ფქვილისაგან ცხვება გემრიელი, თეთრი, ძარღვიანი პური | ჯიშის ადგილობრივი სახელწოდებებია: „რაჭულა“, „ხოტორა“ და სხვ. ხულუგო მსხვილმარცვლიანი, დიდთავთავიანი, მაღალმოსავლიანი ჯიშია. მისი მარცვლის ფქვილისაგან ცხვება გემრიელი, თეთრი, ძარღვიანი პური | ||
| + | |||
| + | |||
| ხაზი 21: | ხაზი 23: | ||
== წყარო == | == წყარო == | ||
| − | პური ჩვენი არსობისა | + | * [[პური ჩვენი არსობისა]] |
[[კატეგორია:მარცვლეული კულტურა]] | [[კატეგორია:მარცვლეული კულტურა]] | ||
[[კატეგორია:ხორბლის ჯიშები საქართველოში]] | [[კატეგორია:ხორბლის ჯიშები საქართველოში]] | ||
| + | [[კატეგორია:რბილი ხორბალი]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 15:54, 19 ივნისი 2023 მდგომარეობით
ხულუგო - რბილი ხორბლის ეს ჯიში ეკოლოგიური ნიშან-თვისებებით ძალიან ახლოს დგას „იფქლის“ ფორმებთან. ის „იფქლის“ უფხო ანალოგია.
ლ. დეკაპრელევიჩი (1938) თავის შრომაში - „შოთა რუსთაველის ეპოქის მინდვრის უმთავრესი კულტურები“ - ამ ხორბლის არსებობას XII ს.-ში მიუთითებს.
ხულუგოს ახასიათებს მაღალი, სწორმდგომი, ფართოფოთლოვანი ღერო, უხვმოსავლიანია; შემოდგომით დათესვისას უკეთეს შედეგს იძლევა, არ წვება; განსაკუთრებით გამძლეა ყვითელი ჟანგას მიმართ.
XIX ს.-ის მონაცემებით, ხულუგო მოჰყავდათ ლეჩხუმსა და რაჭაში; XX ს.-ის 20-60-იან წლებშიც მისი გავრცელების ძირითადი რეგიონი რაჭა-ლეჩხუმი იყო.
ჯიშის ადგილობრივი სახელწოდებებია: „რაჭულა“, „ხოტორა“ და სხვ. ხულუგო მსხვილმარცვლიანი, დიდთავთავიანი, მაღალმოსავლიანი ჯიშია. მისი მარცვლის ფქვილისაგან ცხვება გემრიელი, თეთრი, ძარღვიანი პური
