კოხტა გოგო წყალზე

მიდის

კოხტა გოგო წყალზე მიდის
კოხტა თიხის სურითა;
ბროწეული იშლება
მისი სიმწითურითა.

მკერდი ისე უღელავს
წყვილი ბუდეშურითა,
რომ ზღვაც, დამშვიდებული,
ღელვას იწყებს შურითა.

მიდის, ტყეს აშრიალებს
კოხტა ტანის რხევითა;
მზე დაება მთაზედა
მისი ეშხის ფრქვევითა.

მიდის და მის წინაშე
ყვავილები ჩნდებიან;
სილამაზის დედოფალს
სილამაზით ხვდებიან.

1915 წ.