ხელნაწერი: M:

ავტოგრაფი, კრებ. № 17501, გვ. 35 (B); U: ავტოგრაფი, კრებ. № 108, გვ. 33 (C).

ნაბეჭდი:

ჟურნ. «ცისკარი», 1859, № 11, გვ. 192 (D); ჩონგური, შედგენილი კ. ლორთქიფანიძის მიერ, ს. პეტერბურღი, 1864, გვ. 67 (E); სალამური ანუ ლექსთა კრება ქართველთა მწერალთა, გამოცემული ზ. ჭიჭინაძისაგან, ტფილისი, 1877, გვ. 8 (F); სალამური ანუ ლექსთა კრება № 1, გამოცემული ზ. ჭიჭინაძისაგან, ტფილისი 1882, გვ. 5 (G); თხზულებანი ილია ჭავჭავაძისასა, І, ტფილისი, 1892, გვ. 47 (A); ჩანგი, შედჟგენილი ვ. აბაშიძისა, გამოცემა მე-2, ტფილისი, 1892, გვ.47 (A); ჩანგი, შედგენილი ვ. აბაშიძისა, გამოცემა მე-2, ტფილისი, 1892, გვ. 377 (H); სოინარი, შეკრებილი კ. ოცხანელის მიერ, ოზურგეთი, 1894, გვ. (І); სიტყვიერების თეორია, შედგენილი არხიმანდრიტის კირიონისა და გრ. ყიფშიძის მიერ, ტფილისი, 1898, გვ. 571; ჩანგი, შედგენილი ვ. აბაშიძისა, გამოცემა მე-4, ბათომი, 1900, გვ. 311 (J); ჩანგური, შედგენილი სპ. ჭელიძისა, ბათუმი, 1904, გვ.148 (K); ლექსები ილია ჭავჭავაძისა, მაღ. «ცოდნის» გამოცემა, ტფილისი, 1904, გვ. 36; ქართველი მწერლები, წიგნი І, ტფილისი, 1906, გვ. 137; ჩვენი მწერლობა, І, მგოსნები, შედგენილ-გამოცემული ს, გიორგაძის მიერ. თბილისი, 1907, გვ. 39 (L); ილაი ჭავჭავაძის რჩეული ლექსეები, წ. კ. გ. საზ-ის გამოცემა, № 80, გვ. 8; იგივე გამოცემა, № 81, გვ. 12, ტფილისი, 1907.

სათაური:

- HJK.

თარიღი:

1859 AEL; 1859-სა წელსა, 4 ივნისს, პეტერბურღი (B); 1859-სა წელსა, 4-სა ივნისს, ს. პეტერბურღი C;

ხელმოწერა:

თ. ილია ჭავჭავაძე D; ილ. ჭავჭავაძე (სარჩევში ) E; ი. ჭავჭავაძე (სარჩევში) FGІ. 1.მთვარისა] თვარისა I. 2 მშობელს... მოჰფენოდა] მშობელ... გადესხმოდა B, 4 დაინთქმებოდა] დაინთქებოდა C, ჩაინთქმებოდა I.. 6 მშობელი შობილს] შობილს მშობელი BCGI. 7 ამოძახილი] გამოძეხილი BCEFIL. 8 ქართვლის] ქართლისა GEI. 10 კვლავ ჩემი ქვეყნის ძილს] სამშობლოს ძილსა BC. 11 ოხ] ოჰ F. 12 გვეღირსოს] გვექნება BCDEFFG.

როგორც ვხედავთ, ლექსის ბოლო სტრიქონში ნაცვლად სიტყვისა «გვეღირსოს» ჯერ იყო სიტყვა «გვექნება». ამაზე გიორგი ბარათაშვილმა შენიშვნა მისცა პოეტს თავის კრიტიკულ წერილში «წერილი რედაკტორთან» (ჟურნ. «ცისკარი», 1861, № 6 გვ. 151), რომელშიც აღნიშნავდა: «ელეგიაში» უფ. ჭავჭავაძე ამბობს: «როსღა გვექნება ჩუენ გაღვიძება». უთუოდ ხუმრობით მოსვლია ესეთი ლექსი, თორემ განა თითონ უფ. ჭავჭ. არ იცის, რომ არ ითქმება «გვექნება გაღჳძება» და უნდა იყოს: «როს გვეღირსება ჩვენ გაღჳიძება».

 ჩანს ილიამ გაითვალისწინა ეს შენიშვნა და 1892 წლის გამოცემაში «გვექნება» შეცვალა სიტყვით «გვეღირსოს». ასევეა შემდგომ პუბლიკაციებში.

ლექსი დავათარიღეთ BC ავტოგრაფების მიხედვით, ვიცავთ C-ს დათარიღების სტილს.

ილია ჭავჭავაძის თხზულებათა 1914 წლის გამოცემაში «ელეგია» დათარიღებულია 1859 წლის 4 აპრილით (სარჩევში, გვ ІІ).