ადგილო კურუმ-კურუმო

(სიმღერა)

ადგილო კურუმ-კურუმო,

ველიან-ჭალიანაო,

სამოთხესავით ლამაზო,

მიყვარხარ ძალიანაო,

რადა ხარ სულ მუდამ დინჯი

შე შურთხის თვალიანაო?

იმსჭვალვის აზრით ქვეყანა

კაციან-ქალიანაო!

შენის გულისთვის თავს იკლავს,

სისხლს და ცრემლს აფრქვევს ყველაო;

შენ არც ჭირს იმჩნევ ჭირადა,

არც დაგეტყობა ლხენაო;

მსმენოდა ნეტამც ერთხელა

მე შენი ტკბილი ენაო,

მენახა აღფრთოვანება

და შენი აღმაფრენაო!

გულში ინახავ დიდ ფიქრსა,

არ გინდა გამოჩენაო.

შენი მტერი და ორგული

უფალმა შეაჩვენაო!

მთვრალი ხარ მხოლოდ ეშხითა,

დღისით - მზით, ღამე - მთვარითა,

ფეხთით არაგვი გიმღერის,

იორი გიზის თავითა.

გარიგებს დედობრივის ხმით,

იყო ჭკვიანად, დინჯადა,

რომ გიხსენებდეს ქვეყანა

მუდამ-ჟამს კაი ბიჭადა!

შემკულსა ყვავილებითა

პირს გბანდეს ნამი დილისა,

გულს გაწვეთებდეს ნექტარსა

სიო ნიავის გრილისა.

ნუ მოსტყუვდები, სიტურფეს

გარეგანს უნდა აზრიცა:

სიმშვენიერეს ტვინისას

ვერ სჯობს სიტურფე ტანისა,

თორემ დაჰკარგავ მაგასაც,

რაც წარმტაცი გაქვს თვალისა.

1906 წ.