ალმობა
ალმობა — საბავშვო თამაში, რომლის შედარება არაბულ ალამ-ბაირაღთან, დროშასთან შეიძლება.
ამაში იმავე შინაარსისა იყო, როგორიც ცეცხლობია, ოღონდ მის მთავარ ატრიბუტს დროშა – ალამი წარმოადგენდა. მოთამაშეები ამ შემთხვევაში ცეცხლის ნაცვლად დროშის მოტაცებას ცდილობდნენ. გამარჯვებულად ის გუნდი ითვლებოდა, რომელიც დროშას დაისაკუთრებდა. ორი ჯგუფი თამაშობდა. სათამაშო მინდორს ორ ნაწილად ყოფდნენ და მინდვრის ბოლოებში ალმებს, დროშებს დაასობდნენ, ე.ი. თამაშის დროს, გამყოფი ხაზის ორივე მხარეს, ხაზიდან თანაბარი მანძილით დაშორებული ორი „დროშა” იყო მოთავსებული, რომლებსაც ორი გუნდი იცავდა. თავდაპირველად, მინდვრის გაყოფის ხაზის - საზღვრის ორივე მხარეს მოთამაშეები განლაგდებოდნენ. ყველა საზღვარზე გადასვლასა და დროშის მოტაცებას ცდილობდა, უფრო ზუსტად, ორივე გუნდის მონაწილე ცდილობდა ერთმანეთის „ცეცხლი” მოეტაცათ. რომელი გუნდის წარმომადგენელიც „ცეცხლის” მოტაცებასა და „საზღვარზე” გადატანას შეძლებდა, იგი გამარჯვებულად ითვლებოდა. ამიტომ, საზღვარზე გადასულს დასაჭერად მისდევდნენ, თუ დაიჭერდნენ, ადგილზე გააჩერებდნენ. მეორე გადმოსულ მოთამაშეს უფლება ჰქონდა დაჭერილს ხელით შეხებოდა და გაეცოცხლებინა”. საზღვარზე გადასული დროშასთან არ უნდა მი ეშვათ. იგი დროშის აღებას და მის საზღვარზე – საკუთარ ნახევარზე გადატანას თუ შეძლებდა, მაშინ გუნდს გამარჯვებულად მიიჩნევდნენ. თამაშში უკვე არა ცეცხლისადმი, არამედ დროშისადმი, როგორც საკულტო ატრიბუტისადმი, მოწიწებისა და მისი გაფრთხილების უძველესი ჩვეულების ნაშთი იკვეთება.
ლიტერატურა
ნოღაიდელი, 2014:71.
