ასათიანი მიხეილ

მიხეილ ასათიანი

ასათიანი მიხეილ – (1849 – 1879), ქართველი მწერალი და პოეტი. დაიბადა გურჯაანის სოფელ ბაკურციხეში. სწავლობდა თბილისის სასულიერო სასწავლებელში და სემინარიაში. 1874 წელს დაამთავრა ყაზანის სასულიერო აკადემია. მუშაობდა მასწავლებლად ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში. დიდი მონაწილეობა მიიღო ქართველ ხალხოსანთა ჟურნალ „იმედის” დაარსებაში და მისი პირველი რედაქტორიც უნდა ყოფილიყო, ტრაგიკულად რომ არ დაღუპულიყო (ბოროტგანმზრახველმა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში გაკვეთილის მსვლელობისას მოკლა). 1881 წლიდან ასათიანის თხზულებები იბეჭდებოდა ჟურნალ „იმედში”. მის ლექსებში, მოთხრობებსა და საჟურნალო ფელეტონებში ასახულია ხალხოსანი ახალგაზრდობის მისწრაფებანი და იდეალები, დაბალი სოციალური ფენების უუფლებობა, აგრეთვე, ქართველ ინტელიგენციის მისწრაფება ეროვნული ძალების კონსოლიდაციისაკენ („შიკრიკი”, „მტკვრის ბაასი რიონთან”, და სხვა). ავტორია აგრეთვე ავტობიოგრაფიული მოთხრობისა „მე და ონისიმე”.

შეუპოვარი (ფრაგმენტები)

თქვენ მეუბნებით: „ნუ ხარ მაგეთი.

გამოიცვალე შენი ცხოვრება,

თორემ მოგელის წინ ცუდი საქმე –

ვაი-ვაგლახი, უბედურება...

„მაგეთი თავით, მაგეთი გულით

ამ ქვეყანაზედ არ გეცხოვრება:

დაიტანჯები, ისე მოკვდები,

რომ ვერა ნახო ბედნიერება.

„ჩვენ ცხოვრებაში არ გამოდგება,

რომელსაც მისდევ შენ, სახარება,

თუმცა კი ბევრი ნამდვილათა გრძნობს

რომ მაგაშია ჭეშმარიტება“!..

– ნუ სწუხართ ჩემთვის, გული იმშვიდეთ,

არ მინდა თქვენი მე თანაგრძნობა;

თქვენი სიტყვებით და თქვენი რჩევით

ჩემი გამოცვლა არ შეიძლება.

ვერ ვუღალატებ მე ჩემსა ვარსკვლავს,

ჩემი სიმტკიცე არ მოიხრება;

მინამ ცოცხალ ვარ, ჩემი მიზნისკენ

გულადათ არ სვლა არ შეიძლება....

მე გავჩენილვარ ერთი ტანჯვისთვის,

ტანჯვითაც მე დღე დამიღამდება,

ტანჯვითა მშობა მე დედა-ჩემმა,

ტანჯვით სიცოცხლე გამითავდება.

მაგრამ, იცოდეთ, ამ ტანჯვაშია

ციდგან ნაკურთხი სიამოვნება,

რომელსაც ყველა ამქვეყნიური

სიტკბო არაშიდ შეედარება.

რომლის ფასი, რომლისა სიტკბო

არც ერთ თქვენგანსა არ ეყურება,

რისთვისაც, ჩემნო კარგნო მრჩეველნო,

ყველა თქვენგანი მე მებრალება.

წყარო

ქართველი პოეტები (ენციკლოპედია)