მეკობრე
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
მეკობრე – ყაჩაღი , თავდამსხმელი, მტაცებელი, პირატი. ხშირად იჩენს თავს მწყემსთა სიტყვიეოებაში. მეკობრეობა ძველთაგანვე ყოფილა გავრცელებული, მის აღსაკვეთად სპეციალური კანონი მიუღიათ („ძეგლის დადება გიორგი ბრწყინვალის მიერ“, შედგენილი 1325-1338 წლებში).
მეკობრობით ყველაზე მეტად მწყემსები ზარალდებოდნენ, არაიშვიათად კიდეც იღუპებოდნენ თავდამსხმელებთან შეტაკებაში. მეკობრობა ზოგჯერ რელიგიის დროშითაც წარმოებდა. მეკობარე შელოცვებშიც იხსენიება:
- მეკობრესა ხელსა, მკლავსა,
- მხეც-ნადირისა კბილსა
- შევკრავ, შევბეჭდავ,
- ჩავაგდებ ზღვასა,
- არ ამოვუშვებ!
ნ. შამანაძე
ლიტერატურა
- ივ. ჯავახიშვილი, ქართული სამართლის ისტორია, წიგნი, I, 1928, გვ. 93;
- ნ. შამანაძე, მეკობრობის ასახვა მწყემსთა პოეზიაში, ბათუმის ინსტიტუტის შრომები, ტ. III, 1964, გვ. 103.
- ქართული ხალხური სიტყვიერების ქრესტომათია, I, ქ. სიხარულიძის რედ., 1956, გვ. 89.
