მუსაჰიბი

მუსაჰიბი - (არაბ-სპარს. mosāheb - მეგობარი, თანამოსაუბრე, დაახლოებული პირი). მუსაჰიბობა წარმოადგენდა ტიტულს, რომელიც ენიჭებოდა მეფის რჩეულ პერსონას, რომელსაც ევალებოდა მეფისათვის სხვადასხვა საკითხში რჩევის მიცემა.

მუსაჰიბი ქართულ ისტორიულ საბუთებში ჩნდება 1580 წ-დან სპარსული სამოხელეო სისტემის გავლენით. ისტორიული საბუთებიდან ცნობილია ორიოდ მუსაჰიბი: 1580-იან წწ-ში მოურავ გიორგი სააკაძის მამა შიოშ სააკაძე და XVII ს-ის შუა ხანებში - ელიზბარ სოლაღაშვილი.